پہلا آدمی ۔۔۔ پروفیسر ڈاکٹر مزمل حسین 

پروفیسر وقار تے سمیرا دی عمراں وِچ وَڈا فرق ہئی۔سمیرا یاھرویں جماعت اِچ پڑھدی ہا ،جڈاں جو پروفیسر وقار ڈھلدی عمراں دا بندہ ہئی اُوندی جماعت ءِ چ اردو پڑھاونٹر آیا۔پروفیسر وقار ہک اعلی استاد ، نقاد، شاعر تے دانشور تے طور تے یکے وَسیب ائچ اپنڑی سنجاننڑرکھینداہئی، وَلا اُوندے لیکچر ڈیونٹر دا اَندازوِی طلبا ء کو ں اُوندا گرویدا کر کے اپنڑا بنڑا گھندا ہا ۔چہرے تے وَڈیاں وَڈیاں غزالی اَکھیں تے بھاری بھاری مچھاں اَوندی وَجاہت کیتے کافی ہن ۔سمیرا ہک مذہبی گھرانے دِی ذہین چھوکری پر وَڈی شریر سٹوڈنٹ ہا ۔وقار صاحب کلاس وِچ داخل تھئے تاں اوں نے اَپنڑی دوست اقرا کو اِشارہ کیتا اتے اگلے ڈِینھ دفتر اچوں وقار صاحب دا نمبر گھن کے مس کالاں دا سلسلہ شروع کرڈِتا ۔وقار صاحب نے اِنہاں کو روٹین دا عمل سمجھیا ۔۔۔سمیرا اپنڑیں اِیں پروفیسر کوں طرحاں طرحاں دے سوال پچھ کے گالھ کرنٹر دے بہانے گلیندی ہائی ۔وقار صاحب شفیق استا د دی کار جواب ڈے کے اپنڑا فرض پورا کریندے رہے ،پرسمیر اہک عجیب کیفیت دا شکار ہائی ۔اُوکوں رات ڈینھ دا سکون نہ رہیا تے او یَکا ڈینھ سائیں وقار دے پیریڈ دا اِنتظار اِچ رَاہونٹر لگ پائی ۔اقرا تے اُوندیاں بائیاں یکیاں سہیلیاں اُوکوں روز ڈانٹ پلا کے سمجھیندیاں راہیاں جو اوغلط پئی کریندی ہے ۔سر وَڈی عمر دے شادی شدہ مرد ہن اتے توں اُوندے نکے بال جیڈی ہیں اے نہ کر ، سمیرا نے ہک نہ منی ۔
ہر وِیلے دِیاں مس کالاں نے سر وقار کُو ں بہوں پریشان کیتا ، لیکچر دے دوران ، تے وَل رات گئے تو نڑیں ،مختلف نمبراں تو مس کالاں نے وقار کوں ذہنی مریض بنڑا چھوڑیا ۔پر ہک گالھ انہاں کوں سوچن تے مجبور کرڈتا جوہنڑ کلاس دیاں چھوہریں اوکوں عجیب وغریب نظراں نال ڈھدیاں ہن ، خاص طور تے سمیرا دے سوالاں دا انداز وِی کجھ مختلف تھیندا ویندا ہے،پر اُوں اِیکوں اپنڑاں وہم سمجھیا تے اپنڑی توجہ بئے پاسے کر گدی ۔
ہک ڈھلدی رات نویں نمبر توں ہک کال آئی ۔آن کرنڑتے ہک جوان نسوانی آواز اِچ ہیلو تھائی، جی کونڑ۔۔۔؟سر! میں فیصل آباد اچوں بلیندی پائی ہاں ، تساں کہڑے شہر اچوں بلیندے پئے ہو۔۔۔۔۔؟کال غلطی نال مل گئی ہے پر ہک درخواست ہے۔جی بولو۔۔۔؟سر وقار سوال کیتا۔میں ہک کلہی تے نمانڑی طالبہ ہاں ،اَج میڈی سالگرہ ہے (اوں ویلے بارہ وَجنڑ آلے ہن )ہنڑیں ڈیٹ بدلسی تاں میکوں وِش تاں کر چھڑائے ،میکوں وِش کرنڑ آلا وی کوئی نی ۔جی ضرور! وقار صاحب آکھ کے فون بند کرچھوڑیا ،پر وِش نہ کیتی ۔تاریخ بدلنڑ دِی کجھ دیر بعد وَل آواز نمودار تھئی تاں وقار صاحب نے ڈانٹدے ہوئے آکھیا ! بی بی تساں کیں بئے بندے کوں کال کر گھنائے ،میکوں تنگ نہ کرو،پر او بضد رہی پلیز پلیز دی رٹ نال بار بار کالاں آندیاں راہیاں ۔آخر تنگ آکے وقار صاحب آکھیا! تساں پی ٹی سی ایل توں کال کرو،آواز ٹھیک نی آندی پائی ۔ہنڑ الجھن نال شک وی پووَنڑ لگ گیا جو اے کوئی سازش نہ ہووے۔۔۔۔۔ہنڑ کالاں تے مس کالاں دا سلسلہ رک گیا تے وقار صاحب سکھ دا ساہ گدا۔پر کجھ ڈینھ بعد نویں نمبر توں ول کال آئی تا ں اوہو سالگرہ آلی چھوکری ہئی۔۔۔۔ہاں ول کیا ہے ؟میڈی جان چھوڑناں ہنڑ۔۔۔۔۔۔سر! میں اَج معافی منگنڑ تے تہاکوں سچ ڈسنڑ کیتے کال کیتی ہے ،میکوں اُمید ہے جو تساں ناراض نہ تھیسو تے میکوں معاف کرچھڑیسو ۔بغیر سٹاپ توں او بلیندی رہی تے نال اے ڈسا چھوڑیوس جو او اُنہاں دی کلاس سٹوڈنٹ سمیرا ہے ، تے اُنہاں نال پیار کریندی ہے ۔وَٹ نان سنس ؟ وقار صاحب غصے تے حیرانی نال جواب ڈتا ۔نال اِی سمیرا نے اپنڑیں گزشتہ رویے دا احوال ڈسیا تے نال معافی منگی ۔بس !!!بہوں تھی گئی اے ، آئندہ کال نہ کریں نی تاں میں تیڈے گھر ڈسا ڈیساں ۔ اپنڑیں تے میڈی عمراں تاں ڈیکھ ، اے رویہ ٹھیک نی۔پر سمیرا پنڑیں ہَٹ دی پکی ہئی ،نمبر بدل بدل کے کال کریندی راہی بلکہ ہنڑ غضب اے کرنڑ لگ پائی جو ہر مہینے ڈاک دے ذریعے گفٹ وی بھیجنڑلگنڑ لگی ۔ذہین اتنی ہا جو اُوں ہک ہک کر کے سر وقار دے یکے دوستاں دے نمبر وی حاصل کرگدے نال وقار صاحب دے یکے معمولات تے مصروفیت دا وِی پتا لا گدا۔اُوکوں اے وِی پتا ہائی جو سر کہڑے ویلے گھر اِچ ہوندن اتے کہڑے ویلے کالج آندن تے ویندن ۔ہک ڈینھ تاں سمیرا نے حد اِی کر چھوڑی ،تے اپنڑیں سر دے گھر پجھ گئی ۔ کال بیل وَجی تاں سر خود گیٹ تے آئے ،کیوں جو اُوں ویلے او گھر اچ کلھے ہن ۔ گیٹ کھلیا تاں سکتے دی حالت ءِ چ جامد تھی گئے ۔۔۔۔۔او سمیرا توں ؟جی سر! میں ۔۔۔۔۔تے نال ای اندر آگئی ۔سر وقار نے ڈرائنگ روم کھولیا تے اُوکوں باھونڑ دا شارہ کیتا ۔سمیرا نے اپنڑاں سکارف تلے کیتا تاں وِچوں ہک معصو م صورت بالڑی دا چہرہ نکل آیا ، نال ای سمیرا روونڑ لگ پئی تے اپنڑیں معصوم جذبات دا اظہار کرنڑ لگی۔۔۔۔۔وقار صاحب حیرانی تے پریشانی نال سبھو کجھ سنڑدا رہیا ۔ول سمجھاوَنڑ دے انداز اِچ اُوکوں وضاحت وی کیتی پر سمیرا زورازوری اپنڑیں استاد دے دل اچ جاہ بنڑاوَنڑدی کوشش جاری رکھی۔۔۔۔۔ اچھا اچھا ٹھیک ہے ، سچیسوں ،توں ہنڑ وَنج ، تیڈا آونڑ مناسب نی ۔۔۔۔۔۔وقار صاحب جان چھڑاوَنڑ دِی کیتی پر سمیرا وَنجنڑ دا ناں نہ گدا تے بیٹھی رہی ۔ آخر سر نے اُوکوں آکھیا ٹھیک ہے سمیرا ! میں تیڈی محبت دا احترام کریساں ۔میکوں احترام نی تساں چاہیدے او بس ۔۔۔۔سمیرا ڈوٹوک آکھیا۔پر اے کیویں ممکن ہے ، ہک طوفان آویسی ،لوک تے ساڈے خاندان کیا آکھیسن ۔۔۔۔۔۔۔؟سر نے جواب ڈتا۔بس میکوں نی پتا ، میکوں تہاڈے نال عشق ہے ،میں تہاڈے بغیر نی رہ سگدی ، سمیرا بلیندی راہی ۔۔۔۔۔آخر چلی گئی ۔ول تاں اے ہک معمول بنڑ گیا ، سمیرا اکثر سرَ وقار دے گھر آوِیندی ہائی اتے ہنڑ سر وقار وی اوندی ضرورت محسوس کرنڑ لگے ۔کجھ عرصہ تاں اے سلسلہ جاری رہیا ول اچانک سمیرا غائب تھی گئی تے کجھ ڈینھ انتظار کرنڑ توں بعد سر وقار دی زندگی معمول تے آگئی ،تے سمیرا دے واقعے کو ں ہک جذباتی چھوکری دی جذباتیت سمجھ کے اپنڑیں توجہ اپنڑے مطالعے آلے پاسے لاگدی ۔۔۔۔۔پر کجھ ڈینھ بعد ہک واری ول سمیرا دی کال آگئی ،پر ہنڑ اوندا لہجہ تے رویہ بدلا ہویا ہائی ۔او سمیرا ! کتھاں رہ گئی ہاویں ؟ اوں مرجھائے ہوئے انداز اِچ آکھیا ! سائیں میڈی شادی تھی گئی ہے تے اج میں تہاکوں ہک منت کرنڑی ہے، جو میکوں بھل وَنجو تے میڈے نال کوئی رابطہ وی نہ کرائے ۔بس ہنڑ کہانڑی ختم سمجھو۔۔۔۔۔۔۔جی اچھا سمیرا !اللہ تیکوں سکھی رکھے تے وَسدی راہویں ،کال منقطع تھی گئی تے وقار صاحب کو ں اپنڑے دوست الیاس دی اے گالھ یاد آگئی ،جو عورتاں اپنڑی پہلی محبت کڈاہیں وی نی بھلدیاں ۔۔۔۔۔۔اَج سمیرا دی بدلدی صورت حال تے لہجے نے الیاس کو ں جواب ڈیونڑ دا پورا پورا موقع ڈے ڈتا ۔ایں پاروں اُوں نے پہلی فرصت اچ الیاس کوں فاتحانہ انداز اچ کال کر کے سمیرا دی یکی کہانڑی سنڑا چھوڑی ،پر الیاس دا اَج وی ایہو تھیسز ہئی جو عورتاں اپنڑی پہلی محبت کو ں اپنڑے ڈاج آلی کار عزیز رکھیندیاں ہن ۔
سمیرا دی ایں کہانڑی کوں کئی سال گزر گئے ۔وقار کڈاہیں کڈاہیں اوندا ذکر کر کے کھل پوندا ہائی جو یار اے عورتاں وی عجیب ہوندیاں ہن ، پیار دے سلسلے شروع کر کے خود ای چھوڑ ڈیندیاں ہن ،ول پلٹ کے بھوالی وی نی پیندیاں ۔اُوندا اج وِی اے خیال ہائی جو عورتاں ہوونڑ یا مرد ، ڈوہیں تے پیار دا دورہ عارضی ہوندے ،پر اِیندا دوست الیاس اج وی اپنڑے مؤ قف تے قائم ہائی، جو عورتاں بس ہکو مرد نال پیار کریندیاں ہن تے اُوکوں عمر بھر نی بھلدیاں ۔وقار آدھا ہئی میں مردے دم توڑیں اے گالھ نہ منیساں ۔۔۔۔اچھا ہک ڈینھ تیکوں یقین آوِیسی ۔الیاس اے آکھ کے گالھ مکا چھڑیندا ہائی ۔۔۔۔۔۔
پروفیسر وقار کوں قتل کرڈتا گئے ۔۔۔۔۔۔۔۔الیاس کیتے اے المناک تے حیران کن خبر ہئی ۔اوندا پیار ایار، بے ضرر،باکردار تے شفیق استاد کوں کیویں بے دردی نال ماریا گیا ہے۔۔۔۔۔۔ ؟اے سوال الیاس سمیت یکے شہر دے لوکاں دے دل تے دماغ تے چھایا ہویا ہئی ۔قاتل کونڑ ہے ۔۔۔۔؟اتے اُوں ایڈے وَڈے بندے کوں قتل کیوں کیتے ۔۔۔۔۔؟ اے معمہ قائم رہیا۔۔۔۔۔۔۔قاتل بئے شہر دا وسینک ہائی اتے کئی ڈینھاں تو وقار دی تاک اچ ہئی ۔ اُوں خود اِی تھانڑے اچ پیش تھی کرائیں اعتراف جرم کرگدا تے نال ای آلہ قتل وی جمع کرا ڈتا ۔میڈیا نال گالھ مہاڑ کریندے ہوئے اوں آکھیا جو اے غیرت دے ناں دا قتل ہے ،تے اوں بہوں مجبور تھی کرائیں اے قتل کیتا ہے ۔۔۔۔۔پر پروفیسر وقار دی زندگی اچ تاں کوئی وی غیر محرم عورت نہ ہئی ۔قاتل نے آسمان دو ڈیٹھا اتے بغیر کیں جواب توں قیدیاں آلی گاڈی اِچ بہہ گیا ۔وقار بارے قاتل دے وکیل کوئی ثبوت نہ ڈے سگے ،تے عدالت نے وقار دا قتل ہک ظالمانہ فعل قرار ڈیندے ہوئے قاتل کوں سزائے موت دا اعلان کرڈِتا ۔۔۔۔۔۔۔پھاسی توں پہلے قاتل اپنڑی آخری خواہش اچ اے خواہش ظاہر کیتی جو اوندے وڈے پتر ’’وقار‘‘دا ناں بدل چھڑائے ۔۔۔۔۔۔۔الیاس وقار دی پہلی برسی تے جڈاں اُوندی قبر تے فاتحے کیتے گیا تاں، اتھاں سمیرا پہلے کنوں موجود ہائی ۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔