برھنَگ ۔۔۔۔۔۔۔ اسحاق خاموش

من لوٹاں
کہ وتی دوئیں چمّاں دستئے دلا ایر بکناں
او ترا بِدیاں
بلکیں تو چہ من گیش دیست بکن ئے
اے چاگرد ا
اے مردُماں
اے مردُمانی چیریں کِرداں
اوکردانی برھنگی آ
مناپَہل کن !
من دمبُرتگ
کہ وتی چمّاں پہریز اِت نہ کناں
یا بگندئے ندارگاں سگّ اِت نہ کناں
اوبند اِش اوں کُت نہ کناں
کہ منی دَرئے چانٹا
دُنیا یے ا‘وشتاتگ برھنگا
منی چمّاں تو بُزور!!