واہگانی ہمسفر ۔۔۔۔۔۔۔ قیوم سادگ

منی واہگانی ہمسفر
منی ساہئے کپ ، منی راستیں چم
مَنی ہشک و ویرانیں دلئے
اجگیں گلاب، پُھلیں ہتم
منی زندگی ئے ہست و نیست
منی شادھی ، مَنی درد و غم
منی شاعری، مَنی پِکر و سوچ
منی بھت ئے اِستال ، ماہ و روچ
منی دوست ، ہمراز ہمسفر
منی مہرئے صبرئے و شیں بَر
منی زندگی و امداریں تئی
پاکیں وفا و محبتئے
من گارتاں گمنامی ئے
گوات و مج، دنزدانی تا
تئی مہر و پاکیں محبتا
منا نام دات، پجار دات
اے تئی وفائے برکتیں
نون ہر گوئرا
من وانگ باں ، زانگ باں
منی دیدگ و چمانی روک
منی بتیں زردئے کرار
منی واہگ اِنت بس ہمے
من زندئے دُرائیں وشیاں بیاراں تئی پاداں کنان
وت بِلے ہر پیما بباں ، ترا الما شادان کنان
منی واہگانی ہمسفر
تئی حاطرا من زندگاں
چی است دِگا دنیائے تا
بید یں حسد و کینگا
تئی گِندگا چہ پِسرا
نہ رائے اَت، نہ منزلے
بے معنا اَت ا ے زندگی
بے رنگ اَت منی شاعری
تئی ہمری راہشونیا
رَستان من مہرئے منزلا
انوں منی زانتگ دلا
من سر جم وتواماں
من سر جم و تواماں