رسالہ سنگتہ ناما ۔۔۔ زبیر شاد ۔ خاران

ترا زُبان گونیں
ترا درد پہ راجا
لبزانکئے شاہئے
تئی’’ سنگت‘‘ تئی ہمرا
تئی ہمگام و ہمکوپگ
بلوچی ئے زبان شہدیں
تئی گپ شیرکین و شاد
او مہروانی
چوش آلبرزا بُرز و ٹوہ
چوش بولانئے کوہاں بُرز
چوش راسکوؔ ہا مِک
تو زبان کو پگاں زرتگ
ترا مبات دائما ہچی
ہمے دیما جنزان کن
ہمے ڈولا کنزان کن
مُرادئے منزلئے اوستا
وتی گامان تیز تِر کن
وتی اوستانامھکم کن
رسئے منزلا روچے
دَنت پَتو بام مُرادانی
تئی راج بزگ و آڈال
توئے رہشون و راہ دیست
کڈن کنان دیما بیا
اے درتہ پُچے و بادشپادانا
اے لنگڑ و گُژ نگانا
اے تُنگیں بے وسانا
ساہگ ئے سَر بکن سارتیں
نوان ے کبر پتیا پیں
مُداما تو
شاد و آباد با تئے