کیّا و سَدو۔۔۔ ڈاکٹر پرویز بلوچ

توتی نلی توتی نلی
توتی نلی مرگ رامگیں
توتی نلی چے کنئے؟
چینکاں پلاران چنئے
تراتی براں سیر نہ بئے
بیا و منی قاصد بہ بو
چینکاں ترا گندیم دیاں
چینکاں من شار نہ دامن بر
آپ مں من زریں کدہاں
تئی سنٹ پہ تلاہ ریچ کناں
اے کے انت کہ گوں سبزیں ہیرانی چاہی کپوت و برو بیدھانی آدمی گویا کیں تو تیاں پہ کارئی کپتگ ؟ کئی کلوہ پہ سرکنگ ئَ قاصدے لوٹنت ؟ کے مرچی شانتل و چائی کپوتانی واستیگ و وازمندگ انت ؟ کئے چہ زند ئِ وش و شادانیں راہاں گسر کپتگ؟ کئی اوستانی کدہ پرشتگ ؟ نا امیتی ، سیاہ بزیں جمبر وتی چادراپچ کنان انت ؟ وھد ئے شترانکیں سادچہ کئی دست ئَ درلگشان انت ؟ روچانی دراجیں کاروان چہ کئی دیما گوں شلنگی جمازاں دیمتر ئَ کنزان انت ؟ اھدانی وداریگیں اے مسافر کے انت کہ پشت ئِ پشت کپ تگیں دنزاں گوں دردیگیں دلے چار انت انت ؟ اوستانی بے بانیں بانگواہ ئَ کہ ئَ زہیرانی جنترایر گیتگ و وتی واھگانی گندیماں پہ درشگ ئِ سرو چادر انت و گون ہر چنک و لا کوٹ ئَ زیمرے زیر یت کہ
دراہی دو پنچ روچ داَتگ ات
سالے وشش ماہ گوستگنت
کائے و پیداک نہ بئے
اے لس ئِ لدانی ٹیلٹیں آسک سدو انت کہ اھدانی رند پداں نشتگ بیلو ئِ خمار چمیں کاڑ سدو انت کہ چہ راہانی بازیں چارگ ئَ چمانی ہوردگ ئئی رتکگ انت ھیل و ودار ئِ نوداں مں نا امیتی ئِ لداں سرارش پہ تا آپی جتگ ۔ لک ئِ کنڈگ ئِ چیر ئِ جاہ مندیں سدو ئَ چہ فرہاد پر بہدانی شیرآپیں کشتگیں ۔ چمگانی سورگ بستگیں آپ چشتگ لس ئِ مھگونگیں شیر درو شمیں کا ڈکہ اچ وشیانی سر تلاں امتیانی بہارئی چرتگ اتنت مرچی آئی ئِ مرادانی کو چگ ئِ اجگیں کشاران ئَ دوری و نا امیتی ئِ تر و نگلاں پروشتگ ات و ھمرنگ زمین کتگ ات۔ پمیشا آ ہروھد ا دور من مجاں حیالانی کارواناں گوں دنزاں گندیت وچہ دل ئِ سوزمانا وتی لدانی توتی ئَ گڈی کلہ اں دنت و گشیت۔
(تئی) سور ئِ گرانڈ پیر بوتگنت
آرت درشتگیں کوگ کپتگ انت
ھنی چگولاں برتگ انت
(تئی) دشتار ئِ دنتان کپتگنت
چمانی ہو ردگ رتگ انت
بلے دومی نیمگ ئَ باہو مِسک بوئیں و زباد شنزیں پلک و میدانانی رستگیں شیشار کدیں ٹل و پلیں و رنا کیاّ کہ گوں یک گند گے ئَ لس ئِ سوسنیں پل سدو ئِ کدہیں چمانی بندیگ بوتگ ات پہ سور ئِ کارانی گیگ و گورکنگ و گوں سالونکی پاگ ئَ سگوں دوپنچ روچ ئِ واتری ئِ قول و قرار ئَ شتگ ات۔ اداروچ پہ ماہاں و ماہ پہ سالاں بدل بوتگ اتنت بلے کیا بے گواہ ات ھچ راھگوزیں مردمے ئَ آئی ئِ سوج نہ دات باریں کجام نگیگیں جاوراں وتی کیدو شئیل آئی ئِ پاداں مان کتگ اتنت ۔ راجی دو دور ھبنداں آئی دیم درشتگ ات شلنگ ئِ پادو گام کنٹ گشتگ اتنت یا کہ دژمناں آئی ئِ راہ بستگ ات ۔ہر رنگ و ہر ڈول ات بلے بزاں سدو ئِ آدینکیں دل ئِ تہا کیا ئِ نام ئَ بد لبزی و قول پروشی ئِ پولنگ زرتگ ات راھچاری ئِ حد توام ات۔
سدو ئِ قاصد لس ئِ لدو جنگانی توتی انت کہ آئی ئَ باہو ئِ سرمگیں حاک و سیریگیں ڈن ئِ ملپدیں ڈگار ھچ برنہ دسیتگ انت و نئے کیاّ ئِ زانت کہ پمیشا سدووتی قاصد ئَ را سر و سوج کنانا گشیت ۔
ملک ے کہ نام ئی باہو انت
کورے کہ مانے دیر سریں
درچکے کہ مانے زامریں
اے باہو ئِ چیری سرانت
لس ئِ رامگیں مرگ ھمے حدو جیلاں میری دیواناں چمچار کنانا ورنا ہانی دروشماں و سدو ئِ داتگیں نشانیاں کہ:
کیا سدا ںپیدا ور انت
چہ مستریناں کستر انت
چہ کستریناں مستر انت
وہدے کیا کہ چے بے حیالی و بے ترانگی ئِ واباں پچ درہیت داتگیں کولانی ترانگ ئَ کپیت ورھنیں زباں وھیسی سر ئِ چوٹوانی موکغئے یات کپیت گڈا چک ئَ پدا گر دین ایت و چاریت تاں آئی سرواھگانی اجگیں نہال پیری ئِ تاک چنڈاں اتکگ و سربوتگ نا امیتی ئِ ساہیں ہیرو پے زند ئِ رژنائیں روچان ئَ مان شانیت و کیا ھبکہ و حیران اوشتاتگ و چاریت کہ اے من چے کت۔ راہانی مزار گوازیں شلنگ دور اوشتاتگ و واجہ ئِ گیمر تگیں دروشم و زردیں رنگ ئَ چاریت سر ا چنڈنییت ووتی واجہ ئَ دلبڈی دنت و گشیت
واجہ منی واجہ منی
تو نندگ ئِ و چارگ ئِ
پلیں ہار ئَ دارگ ئِ
روچ مں کنڈگ ئِ سر برایر دنت ، وش رواجیں شلنگ نارگ و نرکنڈگا ں بنا کنت سنٹ ئی ھلو ھالو و نالانی جنکی چاپ منزلاں بران بنت۔ نئے آکاڑو و نگور پشت کپنت نے بے بوجی مہدی ئِ دوری گندگ ئَ کیت و نیکہ کپر گوں وتی نو د سیلہاں آئر ا بجنیت کنت ۔کروسانی اول بانگ ئَ وہدے کیا چہ حیالانی زر ئِ آدست بیت تہ شلنگ چہ فرہاد ئِ لک و دیم پہ بیلو ئِ لدو جنگاماں ایر کپان انت۔ شلنگ مہنگونگیں سدو ئِ ھنیکن ئِ دپ زونڈان جنت ۔کیاّ گوں شیری جان کشے ئَ دیم ئَ کنزیت و سدو گوں کیا چوشیں انا گتیں آیگ ئَ مشکے چنت و دیم ئَ گو گوں کیا گور کنت و گشیت
پیشتر منا معلوم کتیں
من میمڈیں گور لوٹیتیں
سد زر ئِ سوداوں جتیں
مسک و دن و آتار کتیں
مٹو ں کدے گنشے کتیں
نی زان پہ زانا نشت کتیں
دیوان و نیادے ما کتیں