ھاک ءِ وشبو ۔۔۔ غنی پہوال

1
منی مہرانی بہشتیں ہنکین
ماتیں سرزمین
تئی ھاک ءِ جوھر یں ثمر
یک انچیں آبناکیں وشبوے
کہ چہ مجّتی ربیدگانی دل ءَ شنگیت
او مارگانی آسمان سلامیں استالاں
پہ نہمتے جان شود کنت

ھانی ءِ دردانی مھرمیں نوانا
وھدے ماتیں سرزمین ءِ زہیراں ہم سر کش ات
شے مرید ا
واہگانی نکشیں بند ءُ بوگانی سرا
ہپتاد ءُ ہپت داگ چو ٹیٹُکاں سنبہینت انت
او ہانی ءَ سرزمین ءِ
بانورچیدگیں پوشاک پہ سترے پوشت انت

2
وھدے مست توکلی ءِ سر مستیں عشقا
کوہ ءُ درچک ءُ دارانی گم
سموءِ ارواہ ءِ تہا چو دُتکے ءَ ایرناست انت
گڑا گور دیماں سنگ ءُ سیاہیں تلار اں ہم
واب ءُ نیم وابیں آسکانی رنگا
ساہ کشگ بنا کُت

منی ماتیں سرزمین
تئی ھاک ءِ زندگیں باتنا
منی پیرینانی شہیدیں دیدانک
انگتا ھما رنگا گُہرت انت
زندمان ءِ سبزیں درچک ءِ ردوم ءِ دروشم ءَ
ھر نوک رودیں سول ءَ
زندگ مانگ ءِ گہگیری شان ءِ درس ءَ
چوکلاخانءِ پکیری باتن ءَ
وانین ایت نوبتانی
لُڈوکیں مکتبی ئیں سراں

3
زندان ءِ تہاریں کوٹی ءَ
منی درتکگیں زندگیں لاشءَ بدواہ
کُشت ءُ ھمے ھاک ءِ تہا کل کُت کنت بس
بلے منی جمبر سپتیں مہر ءِ آجوئیں تب ءَ
کئے کُشت کنت، کئے داشت کنت ؟
وھدے رگامانی اولی گوارشت
درد ورنت ماتیں سر زمین ءِ دلبند ءَ
گڑا منی دیدانک ھم منی پیرینانی وڑ ا
ھاک ءِ وش بوہ ءَ ھوار شنگیت ھر گورءَ
پدا ھاک ءِ ھمے ثمروہیں جوھر ءِ تہا بالاچ
انجیر ءِ سر لکیں سول بنت
او رُدنت گیدی ءِ سنگریں دل ءَ