بندی ایں سردار ۔۔۔ پناہ بلوچ

سفیثیں کوہانی ٹیڑہ بُرزی کہ’’ شرفداریں ٹُل‘‘ ءِ ناما گوں یک پراہ اوکشادہیں زیارت و ملوریں باہنٹر اث۔ ہمے ہند یک وختے ءَ’’نو ح ءِ بیڑی‘‘ ناما گوں نامداراث۔قصہانی رداایشی حال ہماں رنگا چیراندرانت ہما ڈولاکہ’’آفہ توپان‘‘۔
اے بیڑی ئے باروا بازیں قصہ مخلوکے زوانہ سرا انت۔ بلے اے قصہ من’’ شرفداریں ٹُل‘‘ ءِ دامانا جہہ منندیں مردماں ژہ یک پیرمردے ءَ آہاڑے بیگہااشکثغث۔ قصہ اے رنگ ءَ انت۔
’’ترندیں توپانہ وختہ بازیں سال پیش حضرت نوح، آنہی کہول وثی اوبادگاں گوں مزلاں جناناں، خواری کشاناں، ہمے سپیتیں کوھہ نیاما سربیثغث۔ سوزیں دامان، بہوخیں چمگ و پلگاریں چاگردے سوبا ہمے ہند اجاگہی بیغے صلاح بیغثاں۔
وختے حضرت نوحؑ دیثہ کہ آں نیں پیر بیثہ او آنہی وخت پیلہ اِنت۔ آنہیا وثی بچ سام ءَ را (کہ آنہی ڈولابھڑمڑد ولائق اث) وثی گورا لوٹائینتہ او گوشتہ کہ!
’’گندمنی بچ! منی گڈی روش انت او من وثی حقی ایں ہند اروغہ خاطرا تیاراں۔شہ مناں پد اے ملوریں ڈغارے سرا تراگوں پجیاتئی براث،شمئے چُک او اوبادگ کشت و کشار کننت۔ ہمارنگا کہ ہذاوند اگوں من قول کثہ کہ منی اوبادگ ریخ ءِ گوزکی ڈولا بازو بے کساس بیث‘‘۔
من تڑسغاں کہ وخت گوزغا گوں مخلوک’’ترندیں توفانہ‘‘ شموشی کہ ہماویل کہ آہانی بدعہدی،بدکاری او ردی آنی سوبا آختغثنت۔ منی بیڑی آہم شہ یاتاں برنت او ہما سِتک ءَ ہم۔آہانی یک صد و پنجاہ روش قہری ایں چولانی نیاما ڈکھ و ویل آنی تہا گوازغے پد بیڑی ئے ذریعہاگوں سوب مندی ءَ ہمے ہند ا سربیثغثنت۔ ہمے ہند و نوخیں زیند ءِ حالاں شموشنت۔ نوخیں دورباری، نوخیں رواج،نوخیں راہبندانی باروا ہچ نزاننت او کلاں دلاں ژہ برنت۔
منی بچ! نوخیں زیند، رواج، راہبندانی یات گیری ءَ اے کوہانی چکایک زیارتے ٹاہیں۔ ہمے ٹیڑئے سری زیارت’’ شرفداریں ٹُل‘‘ گوشغ بیث۔
مں دل مانغاں کہ ہمے زیارتا شکرو منتی گڈی دعابکناں ہموذا آس ءِ روژنائی بالاں، تیؤ شہ ہمے رژنائیا یک ڈیؤئے مدام رژن دارے۔ ہمے بیڑی ءِ سرا مدام نہہ مردم باہوٹ بنت۔ اے ٹولی’’ بیڑی ءِ بیلی‘‘ گُوشجابنت۔ ہمے نہیں مردماں ژہ کسّے مریث گڈا ہما ہی ہند ادومی ہم گام ہذاوند وث دیم داث۔بیڑی ءِ سنگت وثی پیلویں زیند ہمے ہندا گوازیننت۔ شرفداریں ٹُل ءِ رواجا زیندگ دارنت۔ امیت ءِ ڈیؤ ءَ رژنا دارنت۔ وثی سنچ ءُُ لائقی ءُُ ہذائی تواناگوں مخلوکے راہشونی کننت۔ وثی لوٹ ءُُ گذراں منوگرانی حیرات ءُُ زکاتاں گوں پیلو کننت۔
سام وثی پث ءِ ہریک ٹوکا گوں دلگوشی گوش دارغث، نہہ۔ نہ کم ءُُ نہ گیش، اے باروا وثی کہول ءِ مردماں لیکھغے پدپول کثی کہ اے چے رنگا؟ پیریں مڑد اگوشتہ!
’’منی بچ،بیڑی چکا مدام نہہ مردم بیثغثنت کہ ڈکھ ءُُ ویلاں پد ہمیذا سربیثغثنت۔ بلے ساما حساب کثہ تو لیکّو ہشتاشہ دیما نہ روغث۔ آنہی ماث وپث،آں وث و آنہی لوغی، آنہی دوبراث او آہانی لوغی، پث ءِ نہمی مردم ءِ حال سرا تکانسر بیثہ۔ حضرت نوحؑ ءَ وثی بچ ءَ راحال گندانا پدر کثہ!
’’منی بچ من ترا نہمی حالے دئیغاں کہ نہمی مردم بیڑی ءِ سرا دزی ءَ زوار بیثغث۔ آنہیاگندوخ و چاروخ چڑو من اثاں۔آں یکو گو من نندوخ اث و بیڑی ئے ناحدااث، آنہی باروادوہمی ہچ پول مخنے، بلے آنہیا را وثی ہمے باہوٹ جاہ ہنداضرر دیئے۔ اے منی دل ءِ لوٹ اِنت او ایشی آپیلو کنے‘‘۔
ساما ہما رنگ ءَ کثہ ہما ڈولا کہ آنہی پثا گوشتغث۔ وختے حضرت نوحؑ ءَ اے کوڑہیں دنیا یلہ کثہ تو آنہی چکاں آں شرفداریں ٹُل ءِ جہلا ہند کثہ۔ آفہ توپانئے گرانمذہبیں سوب مند ءِ پنت ءُُ پرمان ردا گونڈیں مدتے لافا حقی ایں دروشم ءَ ’’بیڑی‘‘ باہوٹ جاہ وڑ ءَ ٹہینغ بیثہ۔
وخت گوزان اث کرنانیں دورباری ءِ سفر ئے پد میزانا بیڑی ئے منوخانی پلواشہ ضرورت ءِ گیش ٹیکی و حیرات زیرغ بنابیثہ۔ نگرہ، تنگو گوہر قیمتی آنی برکتامالدار بیثغثاں۔
چی اے سال پیش وختے شمانہاں یکے مرتغث تو یک درآمدے بیڑی اے سراآختہ ءُُ ٹولی لافاسنگتی کنغے سوالی بیثہ۔ بیڑی ئے کہنیں دود وختے ہم بدل نہ بیثغثاں۔ اے درآمد ارابے شہ ہجت ءَ بیلی ٹاھغی اث پچے کہ یک مڑدم ءِ مرک ءِ پد آہاں اوّلی دزبندی کنوخا راوثی سنگت ٹاھغی اث۔ ہما وخت ءِ سردار (بیڑی ئے سروک) یک زور آوریں، موہ پرستیں او سنگدلیں مڑدم اث۔ آئیااے نیم پوشاکیں، گژنغ او کو جائیں درآمد شہ دروشم ءَ جوان نہ مان آختہ او آنہیا گوشتئی کہ آں ٹولی ءِ بیلی بیئغے لائخ نئیں۔
درآمدٹولی ءَ گوں اواربیئغ سرا زور دئیغث بلے آنہی زور ءِ سرا سردار دلگران بیثہ ءُُ آنہیا ہمے ہند ءَ شہ روّغے حکم داثہ۔ پر درآمد وثی دزبندی قبول کنغا پہ ۔گڈسرا سردار اآنہیا ٹیہہ ءِ ارزشتا گون بیئغے سرا تپاک کثہ۔
ہپت سال گوستغنت اوہمے دورباری ءَ زیارت باز سیر لاف بیثہ آمدن بے کئیل بیثہ، آنہی چہاریں کُنڈے ڈغار و ہلک و ہند آنہی ملک و میراث اثتنت۔ سردار بازوش و بال اث، درآمد ءَ را پہ بیڑی ءَ بختاور لیکغث او نی آنہیاجوان مانا غایث۔
ہشتمی سالے شروع بیئغاں گوں حال بدل بیثغنت ۔یک ہیروامن دوستیں ٹولی ءَ جہد بناکثہ۔ زور آوریں سردارا لیکثہ اے کل درآمدے سوبابیئغاں ۔آنہیا درکنگ لوٹغثی۔ پر وخت شہ دستاں درکپتغ اث ۔ آنہی منوگر ہچ ڈولیں قانون ءُ روایتاں منغا تیار نہ اثنت۔ آہاں دوسالہ لافا زیارت جائے سرجمیں میراث بہروبانگ کثغثنت۔زیارت ءِ بزگران ءَ وث واکی داثغث سیمی سال ءَ ٹولی ءِ سنگتاں زیارت جاہ یلہ کثغث،شہ کُلاں ڈکھی حبر ہمیش اِنت کہ ہمے درآمدا سردار ءَ راپلوتہ داثہ کہ آنہی سوب ءَ ہما تااے وختہ زیارت ءِ ٹپانی تہا بندوخ اِنت ءُُ زبان ءَ سرینت نہ کنغیں۔
قصہ مخلوکا اے ڈولایات انت کہ!
بازیں مردماں حال داثہ کہ آہاں بازیں وار روش ءَ، شف ءَ وثی چماں گوں، سردار ءَ را اے بھینگیں باہنٹر ءِ دیم ءَ چرانا دیثہ۔ بلے آنہیا کسّے ءَ گوں ٹوک نہ کثہ۔ وختے مڑدے یا زالے آنہی نزیخ روغ جہد کثہ تو آں گار بیثغث اے قصہ ءَ منی واب پلثہ۔چون یک کہنیں زیارت جاہ ءِ باہنٹر ءِ سرا اے مڑد سرگردان اث ۔آنہی یک دیدغیں گندغ ہم یک ندارغ اث۔ ہمشی خاطرا آنہی پدرند جنغ ضروری اث۔ منی حبءُُ واھغ ودغث، منی حون ءَ گرم کنغث، منی حیال ءُُ لیکھ رااثر مان کنغث، منی ہڈ ءُُ پوست ءَ را سیشن مان آخثہ۔ من پیصلہ کثہ کہ من اے کوہے ٹیڑہ ءِ سرہ زوارباں او حقی ایں حالا دیمہ کاراں۔