سمی پروازہ نبشتہ کاری ۔۔۔۔ واحد کمال ۔ ۔ شال

بانل دشتیاری او گوہر ملکا پد کہ بلوچی زالبولیں نبشتہ کارانی ذرد ئے سیائیں ڈکال و قحط کہ کپیت گڑا بلوچی چاگردے ڈن و ڈگاراں ھمے جارگوں گواتا شِنگ بیت کہ بلوچیں زالبول کُجا او نبشتہ کاری کُجا ۔چدوپیش ھمے گُشگ بوتگ کہ بلوچین زالبول کُجا اووانگ کُجا چُکے بڈا کنان ڈگارانی سراوتی واجہانی نا نا سر بکناں ۔ ترونانی سرا گونی گونی ئے آرت بہ پچ انت۔
وتی لوگ واجہانی شہمات و چامپیلاں بوراں ۔۔۔۔۔۔ چومشینہ وڈا سرے جہل ببیت چو حرئے ڈاکار بکناں۔ ساڈا ھگ ۔۔۔۔۔۔ گلاھگ ، آرام ،تاھیر ھچ بزاں زبانا چہ گنگ چماں چہ کور چک آرگئے مشین او پداوتی کمپان چار دیوالی ئے توکا چو گوانتا موبے ئے زندانہ ووڑا زندانی ببان۔
ہمے قیامت گونگیں چاگردے تہا ڈاکٹر سمّی پرواز پہ نبشتہ کاری آ وتی چماں بوجیت۔ بندات آچہ اردُو زبانہ کنت او دیر نگوزیت وتی ماتی زبان بزاں بلوچی لچہ کاری او آزمانک کاری کنت۔ نبشتہ کاری حیالانی درشان کنگ انت ھما زبان کہ پہ نبشتہ کاراں ارزان بیت نبشتہ کار ھما زبانا وتی مارشتانی درشانہ کنت۔
چو وابازیں نبشتہ کار ے آ دو زبان، سے زبان ، چار زبان تاں انچو اوں اشِکتگ کہ شاہ عبدالطیف بھٹائیا پنچ زباناشاہری کُتگ۔ یکے آ چہ گیش زبانا نبشتہ کاری نبشتہ کارے زانتکاری گُشگ بیت۔
ڈاکٹر سمّی پروازے گیشتریں شاہری یا آزمانک چہ تاک ، مہتاک تا کبند یا آہی ءِ اردُو شعرانی دپترا کہ منی چماں کپتگاں گیشتر وتی چاگردئے اڑو جنجالانی عکس انت۔ گریوگاں ھسکاراں ، ارسانی کارچاں، دردانی شورہاں، غمانی رستراں ، نازانتی کورچا تا سیاہیں غمان مرگا چہ پیسر پیریں تپانی گُڑی آھاں ۔پیریں ماتانی دل ئے سرے گرنچاں ۔ بانڑی ایں گُہارانی سستگیں واہگاں۔
بالاچیں براتانی مُہکمیں کمرزانی آں پہ چاگردے دیمروئی واسطہ اصلیں کِشکاں۔۔۔۔۔۔ مے چاگردے ترسناکیں دیم ئے سرئے تاب وریسیں کر چکاکہ ڈاکٹر سمّی پرواز اپہ لچہ او آزمانک آشکار کُتگ او دانو کانی چمانی دیوالہ سرادرا تکگ او ٹنگ اتگاں۔
اصل نبشتہ کار ہما انت کہ آنہی چم گوش او حیال گواتانی پجیگا سفر بکناں او پہ وتی قلمانبشتہ کنغئے توشگ ودی بکناں ۔ او ڈاکٹر سمّی پرواز چہ ہما اصلیں نبشتہ کاراں یکے۔آنہی یک شیرے ’’ اماں ! ڈوڈی راکا‘‘۔
یا اماں نان بدے کہ اوگانستانئے یک گوانڈیں چُکے پریات انت کہ ڈاکٹر سمّی پروازئے حیال و زانت ءِ دور گندی او آنہی پگرئے پکیر گونگی ءُ ملنگی ءَ دراکنت۔
اماں ! ڈوڈی راکا
اماں ! نان بدے
او اباّ!
او اماں!
شُما اژمن مستگ ئے دات،
شما اَژمن نا رضائے دات،
ذرا کُتگ او آزات بیتگ ئے دات،
مروچی منا جاہے نیست
مئے دوارے منا
بلے اماں! تہ ایش بگشُ
نانئے چنڈ ٹُکر ، کُجا ایرانت
مرچی پدا مناگژنا گورجتگ
تی مہرانی تُن پاد اتکگ
ڈاکٹر سمّی پروازے اے شیئر دی ستاکرزیت
کپیوتئے سستگیں بانندل
غلام ، شیر، منیر ءِ
اماں!
اے اماں۔۔۔۔۔۔
منا وتی کُٹا بزور
ماں بانکراں تنچ
بگند تو
منی بانذل
تیرانی
شورہانی
برانذ اچہ پیلشتگ اِنت۔۔۔۔۔۔
ڈاکٹر جوانیں آزمانک دی نبشتہ کنت آنہی آزمانک مے چاگرد ئے اصل رنگ اُنت کہ لس آزمانکار آقصہ آں حسابہ نیاراں ۔او لگتے کناں بلے ڈاکٹر ہمے چورہ ، گژنگ ءَ ارسگیں قصہ آں وتی لبزو حیال و ازمہ پڑا یہ بندیت وانوکانی دیما ایر اش کنت۔