تو لگ ئے قصّہ

ڈنی قصّہے/ ٹرانسلیشن: مولوی خیر محمد ندوی

یک برے آسکے تنیگ بوت گڑا آ آپ ئے چمگا شت تنکہ تنا بہ پروشیت ۔ آپ ماں جہلیں کھڈے آ ات ۔ آسک کھڈ ئے تہا ایر کپت و آپے وارت ۔ وہدے آنہیا سر کپگ ئے ارادہ کت گٹرا آنہیا سرکپت نہ کت ۔ یک تو لگے ئے چم پہ آسکا کپت انت۔ آنہیا آسکا گشت:
’’اے منی برات تو چونیں بدیں کارے کت کہ ایر کپگا پیش درکپگ ئے رداہچ فکر نہ کت‘‘۔

واجہ ئے گلالک
یوکرین ئے قصّہے

’’او بز گر حدائی ناما بچار، مناچہ آپا درا بکش ‘‘۔ ظالمیں واجہا کو کار کرت و گشت۔ ہما وہدا کہ آکور ئے آفا بڈگا ات۔
بز گرکہ کور ئے کرا اوشتاتگ ات فکر کرت او توار پر جت۔ ’’من واجہ تراچہ آپا چون کشت کنیں کہ پہ درکنگا من مجبوروں کہ تئی مبارکیں گلالکاں (موداں) حدا مکنت بگریں او ترا بچکیں؟۔ تو منی واجہ ئے ۔ من اے گُہہ آ چونی وارت کنیں؟‘‘۔
’’ہر چون کن ئے منا بہ چک و بکش درکن ، پرچے کہ بُڈگا اوں ‘‘۔
بز گر مزنیں فکر ے آ کپت او ہمے ساعتا چہ ہر نیمگا مہلوک مُچ بوت انت۔ درستاں گشت ۔ واجہا مردم چون بہ گلالکاں گپت کنت۔ آچونیں واجہے بیت کہ آنہی گلالگاں بز گرانی ناپاکیں دست سک بنت‘‘۔
’’اے حبر راست ۔ واجہ ئے گلالک پہ اے کار ا نہ انت۔ آبز گر ئے سر ئے مودانت کہ ہر پیم واجہ بلوٹیت آہانا چکت کنت۔‘‘
ہمے رنگا مہلوک مچ اتنت او صلاح کرتنت کہ چون بکننت ۔ واجہا کو کار و جگا ات۔ ’’ہر کسا حدائی تُرس بہ دلا است منا چہ آپا بچڑائینیت ‘‘ آہمے کو کارکنان ات تانکہ بڈت و بے گواہ بوت۔
( نوکیں دور کوئٹہ اکتوبر 1967)

گرانڈ ئے سجی
کرغیز ئے قصہ

آفندی نامیں مردے آ یک دوری او تیاریں گرانڈے است ات۔ یک روچے لہتیں دوستاں آراتنگ کنغا پہ صلاح کت او لوگ ئے احت انت او آئرا گشت انت۔
’’آفندی سئی نہ یئے کہ باندا قیامت بیت ، تئی گرانڈ چونا ہاگاربیت گڑا پر چے ایشرا مرچی مہ کشاں مہ وراں؟‘‘
آفندی آ باور کت ، من اِت او گرانڈ حلال کرت او پچگ ئے شوہاز شروع بوت۔ دوست و یاراں چہ گل و وشی آ گشت بروں آپا جان پشوداں تانکہ سجی تیار بہ بیت۔ وہدے آشت انت آفندی دیست کہ دار پہ گوشتانی پچگا نیست ۔ آنہیا آ وانی پوشاک و سامان دار ئے جاگہا سُحت انت۔
زوت وہدیکہ دوست و یار پر تریتنت و آ واں جست کرت، ’’آفندی مئے پوشاک و سامان کُج انت ‘‘؟
آفندی درائینت۔
’’من شمئے پوشاک وسامان سھت و سجی پہ شما تیار کرت‘‘۔
’’تو چونیں کارے کرت ئے؟‘‘ ۔یار و دوست چہ زہرا سُھر ترت انت۔
’’ شما پرچے چوپہ وتی پوشاکانی سُچگا سھر و سپیت ترگا ات وہدیکہ باند ا قیامت بیت۔‘‘
آفندی گشت۔
(نوکیں دور کوئٹہ۔ اکتوبر1976)