ستکگیں بیگاھے گوں ملا فاضلا ۔۔۔ ذوالفقار علی زلفی

’’انقلابی شاعری چی انت ؟ اے شاعری کہ شماانقلابی ئے نام داتگ اے چہ تریاک و ہیروئنا ھم سل انت۔۔۔..راجہ تہا بے عملی , رومانس , بیکماری او بے پگری ودی کنت…شمے گشندہ گوش ایت ما جنگ کنیں , ھوناں گوں زمینا رنگ کنیں , ورنا ایشیا گوش داریت لذت زیریت وتا جنگئے بھر حساب کنت۔۔۔ وھدے اے سوت ھلاس بیت پدا رؤت ھنا ھنا گوش داریت , بے سیتیں کاراں گلائش بیت , شراب و کبابئے دیوان کنت۔۔۔..اے شاعری آنہی تہا پگرو سسا ودی نہ کنت , آنہیا راہ سوج نہ دنت۔۔۔جھد ئے نیمگا نہ بارت۔۔۔پادا پادا ورنا , جنگ انت , جنگ انت۔۔۔اے چی اَنت , اے جنگ کئی گوما انت , اے جنگ پرچا زلوری انت , چے پیم کنگ ببیت , کجا کجا سنگر دارگ لوٹ ایت۔ اے جستانی پسو تئی آشوبی ئے گورا نیست…جنگی شاعری او لبزانکا جنگی پگر ودی کتگ۔۔۔ھرکسا تپنگ گون اِنت آ ھیرو انت و ھرکس ند ا کار بندیت آ زیرو انت ابید آنہیا کہ جنگ جنگ نبیس ایت۔۔۔دراھیں راج جنگی نشہ ئے کورچاتا چگل داتگ شما۔۔۔علمی مردمانی قدر نیست پمشکا راجئے ورنا علم ئے دربرگا ھدوناک نہ انت۔۔۔..لبزانک اوشت ئے آماچ انت۔۔۔جلدی مشہور بوگئے راہ جنگی لبزانک انت۔۔۔‘‘۔
منا ملائے سرا سک زھر پیداک اَت , دلا گوشت گٹ ئے بگر۔۔۔باز مشکل ئے سرا من وتی دل سھڑینت بلے دپئے تھل ئے گار کت نہ کت۔۔۔
“واجہ فاضل ! شمے ھیال و مارشتانی من قدر کناں بلے پہلی لوٹاں شما لبزانکا شر شر سرپد نہ اِت۔۔۔.شمے زمانگ ، او انوگیں وھد ئے نیاما زمین آزمانئے فرق انت۔۔۔.لبزانک آ نہ انت کہ شمے وھدا بوتگ”۔۔۔.
گمنامئے دپ ھم پچ بوت “ملا جان , منی واجہ , شمے وھد رفت و گذشت بوت , نوکیں اھد ئے وتی لوٹ اَنت , مئے اھد ا وتی وھد ئے عینک ئے گوما مچار۔۔۔مئے مسئلہ فرق کن اَنت۔۔۔‘‘۔
من پدا ملا دیما کت۔۔۔”ھو , ھو ملا۔۔۔.تئی ھیالا پابلو نرودا , نزار قبانی , محمود درویش , فیض احمد فیض , شوکت صدیقی یا میکسم گورکی ئے لبزانکی ساچشت بکواس اَنت؟؟ ۔لبزانک گل و بلبل ئے داستاناں چے دراتکگ ، مھرک و سمو ئے بزانت بدل بوتگ منی واجہ۔۔۔زند ئے تھلیں راستی مارا شپا وابہ نئیلنت , مئے روچ تہار دیم اَنت , بیگاہ ستکگ کلنڈنت او سھب ئے ودارا ورنائیامئے دیم زرد کتگ۔۔۔.لبزانک زند ئے آدینک اِنت وھدیں زند بے تام وبے لذت انت گڑا گل و شادھانی ترانہ چہ کجا بیاریں بگوش؟؟؟؟”
“من کدی گوشت شمے زند باغ و بہار انت؟ زند ہروھدی ھمے وڑ بوتگ , شما چے پگر کن اِت مئے وھدا شیر و بینگ ئے جو تتکگاں؟؟ مھرک و سمو زیک چہ مروچیگا گیشتر بدبھت بوتگاں۔۔۔مئے زمانگئے جنگانی تہا زاناں دژمناں ھلو ھالو کتگ؟؟ جنگ وَ بنی آدم ئے بنکی ھمراہ انت ۔بلے جنگانی تہا زند گار نہ بیت , دیما روگئے جذبگ سردو مارشت کنٹ نبنت۔۔۔یورپا دو بلاھیں جنگ کتگ اودا لبزانک مرت؟؟ لبزانک زند ئے آدینک انت راست گوشے بلے زند ئے بزانت چی انت تو وتی فلسفہ ئے ردا منا سرپد بکن , منا سرپد بکن کہ تئی آشوبی لبزانکا بلوچ ئے زند چون بہتر کتگ؟؟ پابلو نرودا و فیض ئے درورانی گوما باج برگئے سطحی کوشست مکن۔۔۔ڈلگیں و محکمیں دلیل بدے”۔۔۔.کماش ئے دیم اے دانکانی گوما گوما سخت بوان ات۔۔۔..
“واجہ فاضل , شما نزانے ما کجام جاورانی دیمپان انت , شما اگاں ملک بداشت اِنت وتا ٹک و قبیلہانی تہا بھر مہ کتیں مروچی مئے اے ھال نہ اَت۔۔۔شما نشتگ کپودر بال داتگ و کھربائے ھنگ و دابانی گلیں مھرنگ جست گپتگ کہ پرچا دل تنگے , شما گندیم گونگیں گرکی تل نازینتگاں۔۔۔دراھیں میار شمئیگ انت انو اتکگ مارا کلاگ بندے ۔ مئے ورنا شمے رنگا پھکیں اشرفی ئے چانگانی شوھاز ا یورپ و امریکہا درانڈیھ نہ انت آ راج , وطن او راجی لبزانکہ ھاترا کولنج و دل سیاہ اَنت۔۔۔عطا ببیت یا سید , عنقا بکن یا ساحر اے بامرداں لبزانک آزمانا سر کتگ۔۔۔کراچیا بچار ندوی، آوارانی، زیمی ، بیگل ، صبا ، آزگ ، نقش و ایدگراں ادب گوں وتی ھونا سمبھینتگ , تو اتکگ مارا جَھل جنے , اے زورانسریا من مسترد کناں۔۔۔”
منی ساہا جذبگانی ھمراہ داری نہ کت من تستاں۔۔۔گلاسے آپ وارت پدا بندات کت۔۔۔
“ترا چار بے سریں گشندہ گندگ کاینت تو ستار , شفیع , نورل , کمالان و بشام رنگیں مردماں پرچا نہ چارے۔۔۔.آشوبی شاعری نشہ نہ انت اے ورنا آ سکین دنت ، آنہی تہا جوش و جذبگ پیداک کنت , راج دوستی و زبان دوستی ودی کنت۔۔۔تو وت نگیش اتگے برے ھنا ھنا رنگیں شاعری ئے بڈا کپتگے برے آشوبی شاعریا بد لیک ئے ۔ جنکا نازین ھراب , ملک ئے تعریف بکن نشہ , فلسفہ و پگری گپ بکن بکواس , گڑا , گڑا چے بکنیں؟ بگوش؟ سیاھگ ئے سرا کار بکن ترا مشکل ھست , نگد ئے گوما تئی جن نہ ٹھنت”۔۔۔.
من ھیران اتاں آ چوں پرسکون اَت۔۔۔گوشے مئے گپ بے معنا و بے ارزش انت…
آنہیا پشک ئے اولی بٹن پچ کت کمو دیر سینگ ئی لتار اِت پدا گشتانک ئے گاڑی اسٹارٹ بوت۔۔۔..
“تئی اڑے نام کئے اَت , ھو زلفی , تو جذباتی او فلمی ڈائیلاگ مجن۔۔۔چوشیں فلمی ڈائیلاگاں برو نوک ورنایانی دیما بگوش بلکیں کٹ و نپ کنے۔۔۔.تچک تچکا وتی دراھیں فلسفہ و کتابی علم ئے رژنائیا منا سرپد بکن اے جنگی ماحول کہ شما اڈ کتگ اشیا لبزانکا چے نپ داتگ۔۔۔لالا منی لالا منی , جنگ بکن , تپنگ چست بکن , کوہا بگرد۔۔۔اے سکین چہ علم و زانتئے دربرگا چون شرتر انت۔۔۔۔
“فلمی ڈائیلاگ” گمناما ٹھک دات…گمناما داں دیرا کندگئے ھور گوارات۔۔۔اگاں تھرمامیٹر بوتیں گڑا آنہیا الّم نشان داتگ اَت کہ منی مجگئے گرمی دو سد سینٹی گریڈا برز شتگ۔۔۔کماشا دویں پاد کرسی سرا کت انت و لانکی ئے گوما سرین ئے بست۔۔۔من گمناما ٹیلگ پیش داشت ۔آنہیا کندگئے سرا بریک جت بلے چم ئے ارس ئے داشت نہ کت اَنت۔۔۔کماش منی ھالا چے بے سما بس بچکندان اَت۔۔۔
“ملا جان” گمنامئے توار دراتک۔۔۔”ندکار مجبور کنگ نہ بیت کہ آ تئی یا منی دلئے تبا نبشتہ بکنت ۔آ وتی چاگرد ا چے خام مواد زیریت پدا ھما موادانی گوما وڑ وڑیں تخلیق کنت۔۔۔اے تخلیقانی مواد چہ چاگرد ا زیرگ بنت پمشکا آیانی سرا مستریں سان چاگرد ئے بنت”۔۔۔گمناما منی نیمگا چمشانک دات , من ھچ حرکت نہ کت۔۔۔
” نہ تہنا مئے بلوچی چاگرد بلکیں کل جہانا آس روک انت , میتگ و شھر تباہ بوان اَنت , مردم درانڈیھ اَنت ، تو تچ من تچاں ئے ندارہ ھرکجا گندگ بیت , شد ئے دنزاں بنی آدم گار کتگ۔۔۔.ندکار چے بکنت؟؟ ندکار ایشی وڑوڑیں پہنات دیما کاریت , جاھے مات چکا میچِیت , جاھے گھار براتئے گوشتا سند ایت ، پتا نشار ئے کپن دستا انت او چکا پت ئے جون بڈا انت۔۔۔ندکار ئے گورا پیش دارگا ھمیش انت واجہ فاضل”۔۔۔
“گمنام جاں , اگاں شمے لبزانک چاگرد ئے تہی مشکلاں درانگاز بکنت وَ دردے پہ دو بلے شما اے کارا کنگا نہ اِت۔۔۔.سرمچار ، شھید، جنگ ، دژمن ، وت گلی و مان میاتکی آَ ابید دگہ چے ھست شمے گورا؟؟…
“واجہ ! ساحر گوش ایت۔۔۔نے شادہ و نئیکہ غمے , بیلاں اے چونیں موسمے , اے مان میتکی انت یا عطا شاد ئے ساہ کندن ترا وت گلائی محسوس بیت؟؟…
“ساحر و عطا جنگی ماحولئے شاعر نہ اَنت۔۔۔انوگیں درور بدے پدا منی جست ھم اے نہ اَت”…
منی اوپار ئے کپنجرا گیشتر بال کت نہ کت “واجہ , تئی جستئے پسو دیگ بوت نہ کنت”…
“چیا؟”…
“چیاکہ تئی جست رد انت…بچار , مئے گورا ھر رنگ ھست۔۔۔..آزگ , ظفر , طائر , خاموش رنگیں شاعرانی توار جَھل انت۔ اے جنگی شاعر نہ اَنت ۔گیشتر چاگرد و عشق ئے معاملات اش گون اَنت۔۔۔قاضی و بیدار ئے پیمیں شاعرانی توار جَھل انت بلے شاعرانی اے گروپ جنگی نہ آشوبی شعر گوش ایت۔ آ ھم نرم نرما۔۔۔مومن , علی دوست و قاسم فراز ئے راہ چٹ جتا انت۔ ایشانی تہا مومن جادوئی زبانا گپ کنت او فراز ئے گالوار سربر ا شرکن و تہا چے تھل انت۔۔۔جنگی شاعری استاد مجید گوادری پشپد کن اَنت۔۔۔نی تو منا بگوش وھدے یک چیزے وجود نیست من آنہی دفاع چون بکناں؟؟؟
ملا آَ چم گول گول سرینت انت ، لنٹ ئے ھنچوش کت اَنت گوشے شیزارگا انت۔۔۔من زانت پیرمردا پدا چیزے درگیتکگ۔۔۔.
“اڑے چاہ ماہ نیست چے؟”…آنہیا دیم گمنامہ نیمگا کت…
“ھست انت واجہ , چیا نیست , چاھے گوما جانا شود او شیر ئے گوما۔۔۔.” گمناما زوت زوت دپ داشت۔۔۔ “او خانا , تین دودھ پتی”۔۔۔.
پیرمرد ئے لنٹانی سرا بچکندے لئیبا اَت۔۔۔منی دل پپّاں سکّ بوت۔۔۔.
“اڑے آشوبی , تو گوشے جنگی ماحول نیست۔۔۔گڑا پرچا یک مردے آ شپ و روچ یک کتگ اَنت او اے ثابت کنگا وتی ھون ئے سوتکگاں کہ سید آشوبی شاعر بوتگ۔۔۔.اڑے ربّا بچارے , مئے زبانہ سرا رحم کن اِت۔۔۔.منی ھیالا باز جلدی شما دریافت کن اِت کہ فاضل ملائی دور ئے اولی و مستریں آشوبی شاعر بوتگ”۔۔۔
“نہ واجہ فاضل ترا کس آشوبی نہ کنت ترا چوشیں بود نیست” گمناما مشکرائی کت۔۔۔
ملا ئے گندگا جن وپتگ اتاں پمشکا ھچ ئے نہ گوشت داں چاہ ھم اتک اَنت…
من پدا گپئے بندیک گپت…”واجہ مئے ورناھیں شاعر واجہ غنی ابدالا جستے راہ داتگ منی موبائلا”…
“کئے آ؟”…
“غنی ابدالا”
ملا آ چم پدا گول گول سرینت انت “اڑے شمارا دگہ نام نہ رس ایت , ابدال , شپتال , تھتال , گنوک , مستانگ , اے چی اَنت؟۔۔۔
“اے پنّام اَنت بولے تو تخلص”۔۔۔
“شما چہ اردو آ باز یاد گپتگ مئے وس ئے کار نہ انت” دویں دست ئے منی او گمنامئے دیما بست اَنت۔۔۔
“تو جستا گوشدارے یا نہ” من سک بیزار اِتاں۔۔۔
“ھاں ھاں , بگوش باریں ابدال چے لوٹ ایت”۔۔۔
“ابدالا جست راہ داتگ , اے گوادر ئے گور ئے جنکئے سرا شعر تو پر بستگ یا تئی سرا بھتام انت”۔۔۔
پیر مرد ئے دیم سھر ترّ اِت و من دلا گوشت “اب آیا اونٹ پہاڑ کے نیچے” گمناما منی نیمگا چاراِت۔ من چمّکے جت و چمّانی گوما ھاموش بوگئے اشارہ دات۔۔۔
“اڑے اے درپشوکیں سھیل کئے آ چاپ کتگ؟”۔۔۔
“چیا زاناں واجہ ؟” گمناما چاھے گٹ گپت و جست کت..
“دل گوشی زاہئے گوما بشودانی و بددعایانی چیرا تاپ ئے بدیاں…ناما بگوش ھمے مرد ئے”…
“ملا تاب مدے , ابدالئے جستئے پسو بدے , زاہئے ناما مارا مہ ترسین” من سر چنڈ اِت…
“اڑے من پر بستگ , ترا او ابدالا ھرچ زھمے جَنَگ ئے انت بروئے بہ جنے”…دستا سر سرینان و چم کشّان پسّو ئے دات۔۔۔
گمناما چاپ جت و من ٹھک دات بلے ملا ئے پیشانیگ کرچکانی پشتا گار اَت۔۔۔پدا گمناما ھبر دگہ نیمگے برت “شریں ملا جان یل دے اے قصہ آ تو مئے فیس بک ئے شاعر چوں کہ تاج بشیر , شے سید , چندن ساچ , غنی ابدال , امام آزاد , غفور درملکی , تاج بلوچ , جنید بلوچ و ایدگرانی سرا گپ بکن , مازانگ لوٹاں تو ورناھانی باروا چے پگر کنے”..
“فیس بک ئے شاعر؟ اے شاعرانی کجام تھر انت؟”..
“ھمے کہ فیس بک آ شعر پوسٹ کن اَنت” گمناما وضاحت کت…
“شاعر وَ شاعر انت , فیس بک آ پوسٹ کنت شر یا دیوانا دپگال کنت شر , ماھتاکا چاپ ببیت یا کتابا شاعر ئے پجار تھنا شاعر انت۔۔۔اے فیس بک ئے شاعر ئے نام منا دوست نہ بوت من انچو مارگ اوں گوشے تو تژن جَنَگ ئے” ملا ئے زبان کمو تھل ات…
گمنام کمو پشل گندگ پیداک ات “نہ نہ منی مول اے نہ اَت…بہ بکش دگہ برے ھیال کناں…تو گپ بکن باریں”…
“چے گپ بہ کناں۔۔۔بلے ھو تو شر کت ۔ھمے شے سید ئے نام گپت۔۔۔اے واجہ برے شے خالد انت , برے ھالد انت و مروچاں سید انت۔۔۔اصلا شما دراھیں مردم بلکیں کل راج سک کنفیوز انت۔۔۔شما مئے کنفیوزترین پدریچ اِت” ملا ئے گاڑی پدا رنگراہا روان اَت “شما شے خالد ئے نامئے رنگا گار اِت…نزان اِت چے بکنیں کہ مردم مارا مان بیار انت…بابا تئی تخلیق وت ترا آزمانا بارت اگاں بودشت ئے ھست , سید نام ایر کَنگا اگاں مردم سید ہاشمی ببیت گڑا وَ مروچی زلفی پاکستانئے وزیراعظم بوتگ اَت۔۔۔کل راج ھنچوش گارنت۔۔۔عجب سرگنوکی آ گپتگ شمارا۔۔۔.شما دگرے نہ وتی جند ئے سرا وَ رحم کن اِت”۔۔۔
منی مجگ پدا ھراب بوان اَت…من دلا گوشت “یار اے بڈھا پرچا دائم ورناھانی تہا ھرابی شوھاز کن اَنت…اے وتا پرچا عقلِ کل لیکنت”…
من و گمنام ھاموشی سرا وتی دل ئے زھر چاھے سرا کشان کتیں۔۔۔ملا کمو دیر مھتل بوت بگندے مئے ری ایکشن ئے وداریگ اَت بلے ما ھچ نہ گوشتیں , آنہیا ھم چاھے کوپ چست کت۔۔۔
ھوٹلا نندوکیں کماش شتگ اِت اَنت او آیانی جاہا دو موالی وت مہ وت لیاری ئے نوکیں جاورانی سرا وتی وتی لیکہا یک دگری آ اِت اَنت۔۔۔.ڈنئے کرسی ھما وڑ آباد اِت انت گیشتریں ورنا وت مہ وت گپاّ چے گیشتر موبائلانی گوما لئیبا اِت اَنت , چوں کہ مغرب نزّیک اَت پمشکا کاہ والا وتا جم جور کنگا اَت۔۔۔چنگ چی رکشہانی روگ آیگئے سوبا سڑک سک رش اَت…مردم و گاڑی یک دومی ئے سر ما چَک اِت اَنت۔۔۔سڑکئے دومی دستا ھسپتال ئے دیوالئے چیرا ناکو ملنگ چارلی گوں وتی سنگتاں دمنا لئیبا اَت۔۔۔
مئے نیاما گرانیں ھاموشی ئے ھاکمی اَت۔۔۔مئے کوشست ایش اَت کہ یک دگر ی آ مہ چاریں۔۔۔پیرمرد ا سر ئے دزمال شر کت , جیگئے بٹن ئے بست , پاد اتک اوشتات۔۔۔من و گمناما سر چست کت۔۔۔آنہی دیم ملور گندگ پیداک اَت۔۔۔چہ ایشی آ پیسرکہ ما گپ بکنیں یا دگہ کاریں بکنیں آ زوت زوت دراتک ڈنّا، سھتکے آ ما ھچ سرپد نہ بوتیں وھدے ھوش کت تچان تچان کماشئے دمبا شتیں چاریں آ دیم پہ میوہ شاہ قبرستانا روان انت۔۔۔
مارا چاھے زر دیگے ھوش ھم نیست اَت بلے کماش گوشے تچان اَت۔۔۔ما ھرچی وس کتیں واجہ گپت نہ کت۔۔۔..
بس من گڈسرا آ میوہ شاہ پولے آ دستا ایر کپگا دیست۔۔۔نزاناں کجا شت۔۔۔من وَ اے ھم نزاناں چہ کجا اتکگ اَت۔۔۔.

دلگوش : کماشے ھست , کساس ھشتاد سالئے بیت , اسپیتیں ریش ئے داشتگ , اسپیتیں پشک و شلوار ئے رنگ ئے لگوشتگ , سر ا دزمالے گوما پاگ ئے بستگ , وتا ملا فاضل گوش ایت۔۔۔ھرکسا دیست منی گوما رابطہ بکنت چیا کہ آنہیا ھوٹلا یک گرانبھائیں چیزے یل داتگ۔۔۔…