مروارد ۔۔۔ جان سٹنبک/ ڈاکٹر علی دوست بلوچ

در.1
دانڑتی شپ ئے سیاہی برجاہ اَت کہ کینوشہ و ابا بُست کرت۔ استال تر پگا اتنت و شہ شگربے نیمگا بامے زردیں روژنائی پکلا درائی کنگئے و داریگ اَت۔ شہ لہتیں ساھتاں کروس ہم بانگ دئیگا اتنت ۔سُہبا زوت پاد آؤ کیں ھوکاں وتی وراکی شے آنی درگیجکے جہد بنا کرتگ اَت و ہمک چہاریں نیمگا داں اے ہدّاکہ جرّ و بوچ و دارانا ھوں بو چنگااتنت کہ چو مہ بیت کہ ورگی چیزے پشت بہ کپیت ۔ ’’ جُھگیّ ءَ ڈنّ جرّو بوٹگانی تہا شہ جنجشکانی نِندگ و بال کنئگا یک سرو پُرئے بنا بوتگت۔
کینوا وتی چمّ پچ کرتاں و آنہی شہ وتی ’’جُھگی‘‘ ئے دروازگا روژنائی ئے یک کسانیں بر مش ئے مارت و پدا ہما درنجوکیں گوانزگے چارت کہ اودا کو یوٹیٹو واب اَت ۔رندا آنہی وتی دیم چرّینت و وتی لوگ بانک جیونا ءَ را چارت کہ آگوں آنہی تگردے سرا و پتگ اَت۔ آنہی سبزیں شال آنہی سر، سینگ و آنہی کسانیں پُشت ءِ سرا ایراَت و ھدیکہ آنہی پونزئے سرا دی شال ایراَت۔ جیونائے چم پچ اتاں ۔ کینو وتی پاد آھگارند کدی ہم اے ندیستگ اَت کہ آنہی چم بند بوتگنت ۔ شہ آنہی سیاہیں چماّں گشے استارانی روژنائی مارگ بوتگت۔ آ، آئرا چارگا اَت ہنچش کہ مدامی پاد آھگا گوں آئرا چار یتگت ئے۔
کینوا شہ تیاباآؤکیں چولانی نرمیں توار اُشکتاں کہ آباز وش لگّ اِتنت ۔۔۔۔۔۔ کینو وتی چمانا پدا بند کُرت ۔ دانکہ شہ وتی موسیکا وتارا و شنو د بکنت ۔ بلکنا آوت اَت کہ اے پیم کرتگت ئے یا دوہمی مردم ھوں ہمے وڑ کرتگ اَت۔ آنہی مردم ، آنہی پث و پیرک مزنیں گُشندہ بوتگتنت ۔ آھاں ہرچی کہ دیست یا پکر کرت ، آشعر و باگلانی دروشما دیما اھتنت اے بازکہنیں قصہہ ئے اَت۔ سوت الہان بوتنت۔
کینوشہ اے راستیا سر پد اَت کہ نوکین سوتے گیشی نہ بوتگ ایشی اے مطلب نہ اَت کہ اے ، میتگا کسی وتی جندے سوت و باگل نیستگ ، اَت ۔ اے دمانا کینوئے مجگا یک سوتے اَت۔ ساپ ، نرم و نازرک سوت۔ اگاں آ ایشی لائک ببوتیں گڈا ا اے سوتارا وتی کہولے سوت گُشتگ اَت۔
آنہی پونزے سرا کمبل ایراَت ۔ داں کہ آشہ ھشک و سردیں گواتار کھینگ بہ بیت۔
اے آنہی لوگ بانک جیونا اَت کہ پکلا گوں بے توا راپاد آھگا اَت ۔ آنہی پادگہ کہ زبرو ڈ اتنت پاد شپادیا چول جنانا گوانزگے نیمگا شُت۔ کہ آنہی تہا کو یوٹیٹو واب اَت ۔ آنہی آرا چارت ۔ لہتیں مہر ا سر ریچیں گپ گشت۔ کو یو ٹیٹو ءَ یک ساھتے بُرزا چارت و پدا وتی چم بند کرتنت و وپت۔
جیونا چُلّے کِرّاشُت ۔ یک اَشکرے درگہت آرا ھُپ کنانا روک کرت و آنہی سرا دار ءِ کساں کسانیں ٹکر، اوکاہ و بوچ دور دات و آس روک کُرت۔
نوں کینوھوں پادا ھت و نِشت۔ ووتی سر، پونزو کو پگانی سرا کمبل پردات۔ سلیپر پاد کرت و ڈنّا دراھت داں کہ سُہبے ندارگا کرت بکنت۔
آں شہ جُھگّی ءَ دراھت و یک جاگہے ءَ نشت و کمبل وتی کونڈانی سرا ایر کُرت ۔ آنہی چم زر ئے سرا بستگیں کوکرانی سرا کپتنت۔ یک بُزے اھت و آرا بوچتئے۔ پدا گوں وتی ساڑت و زردیں چماّں آرا چارگا لگِّت۔
آنہی پُشتا جیونائی روک کرتگیں آسے برمش شہ جُھگی ئے ’’ کُڈکے‘‘ دیوالاں چوزحمے ڈولا بُرّانا گندگا اتکنت۔ گوں ایشی ھوارشہ دروازگا ہم روژنائی تالان بوت۔ گوں تیزیایک کرمے تہا اھت داں کہ آچے کِرّا بہ رسیت ۔ شہ کینوئی پُشتا کہولے سوت اُشکنگ بوت ۔ جیونا نہاری ئے حاترا مکئی ئے کیکے جوڑ کنئگا اَت۔
نوں سُہبا کے داشت کُرت، ساپ و سلّہیں درپشناکیں سہبے روژنائی۔ پدا گشے یک دم یک ترا کے بوت و پداچہ شگربا روچ درکپتہ ۔ کینوشہ روچے برانزاں وتی چماں رکھینانا جہلا چارگ بنا کرت۔ آمکئی ئے کیکے جوڑ کنگئے توارا اُشکنئگا اَت و مدامی ایں تیز و وشیں بوتالان بوتگت۔ زمینے سرا مورینک تالان اتنت۔ آھانی تہا مزنیں سیاہیں ترپوکیں و کسانیں مورینک درھا ھوار اَتنت۔ کینو خدا ئے بے پرواہی ءَ چار گا اَت۔ و یک مورینکے شہ کڈّے ءَ درآھگے مزنیں جہدے کنئگا اَت۔ یک نزوریں و ترسوکیں کُچکے کِرّا اھت و پدا وتی لِٹکّ پادانی سرا ایرکنانا رندا وتی گُل گوں جوانی ءَ لِٹکئے سرا ایرکُرت۔ اے یک سیاہیں کُچکے اَت کہ آنہی چماّنی کِرّا کہ اودا مچاچ ببوتین اتاں اودازردیں و سہر چکیں یک ٹپّے ات۔ اے دوہمی سُہبانی پیما یک سُہبے اَت بلکن یک پیلویں سُہب ۔
کینو آ چیلکے توار اُشکت۔ جیونا شہ گوانزگا کو یو ٹیٹو درکُرت۔ آنہی ساپ کنئگا رند آرا شال پردات و شالارا گوں گردنا ہنچش بست کہ آداں سینگا اھت۔ کینو اے نیمگا نہ چارگا ابید ھوں اے دراہیں ندارگا گِندگا اَت۔ جیونا یک نرم و لہمیں کہنیں سوتے جنئگا اَت۔ آنہی بند(شئر) وَ سے اتنت۔ بلے آرا بے حسابیں اوشتاں جنگ بووگا اَت۔ اے شہ کہولی سوتاں یکے اَت۔ اے دراہ بہر اتنت۔ برے درد ا سرریچیں ’’ سُرانی ‘‘ تہا کہ گشے گُٹا را تنچانا بروت ۔چو کہ بگشیت اے رکھّ اِنت ۔ اے جوش ، جبزگ، واے دراہیں چیز۔۔۔۔۔۔