غزل

بُلبُلے شِیزار بَندیت دل نَلِیّا مَست بی
گْوات کَشّیت غم تئی چو پِیپَّلِیّا مَست بِی

نود ہر دیں شَنزگا بنت دل تَلِیّاں مان کئیت
ناچ کنت پہ بے سَمائی جَنگَلِیّا مَست بِی

حکمتانی زِیل و بَنداں بَستگیں رَکھّت نباں
کوتَلیں چیز ءَ نباید کوتَلِیّا مَست بِی

عشق آ آس اِنت کہ سُوچیت میر عقل ئے بانزراں
توکلے ہر کس نَداری توکَلِیّا مَست بِی