چھن پر و ݨ پلو

چند ر جاڳدیں تیں نندر پئیٗں چھتیں توں ہکو جھئیٗں چپ نال گزردا پیا ہا وقت دی ونڈ توں پہلے دے راز اوندی چپ وچ گم ہن او دریاویں تیں ویرانیں کوں انہاں دے ڄمݨ توں وی پہلے دا ڄاݨدے ایں سانگے انہاں دے اݨ ڳجھے راز اوںکوں پتہ ھن اے راز اپݨے ٻکل وچ پا تیں پیںگھیں آلے پپل دے پچادھو مسیت دے سڄی پاسو آلے تریجھے گھر دی چھت تیں چپ کھڑا ہیٗ سکینہ اپݨی مونجھ تیں خواب ایں ماݨ نال اوندی امان وچ ݙیندی پئی ہئی جݙاں ولسی تاں چندر ٻکل وچوں کڈھ تیں اے پل ویڑھے وچ کھنڈار ݙیسی اڄ توں چار ݙینہ باد خمیس دی سںج کوں احد نال اوندی جنڄ ہئی احد وستی توں پریں لہورشہر وچ نوکر ہئی تیں شادی دے ست ݙ یہاں باد سکینہ کوں نال لا تیں شہر ٹر وݨڄنا ہئی سکینہ دیاں سینگیاں سکیاں ٻہوں ریس نال اے ڳالہہ کریندیاں ھن جو شہر ونڄ تیں ساکوں بھل تاں ناں ویسیں اے سݨ تیں سکینہ دا اندرٻہوں گھٹیج ویندا ہئی تیں ولدے دی سدھ ناں پوندی ہئی پچھلے کجھ سالیں دی کریہہ وݙے کراڑ گھن اَئی وستی وچ کال پئے ڳیا اوکھ توں بےوس تھی امجد وی پرار وستی دے ٻنہاں ڳبھرواں نال ملیشیا وچ بھرتی تھی ڳیا تیں بلوچستان دے پہاڑیں وچ کتھایں نوکری کریندا پیا ہئی اڄ ٻݙدی دیگر ویلھے امجد دی بھینݨ آمنہ سکینہ کوں ملݨ ائی او کجھ دیر ٻیٹھی تیں کجھ اکھیے بنا لڳی ڳئی ٻہری درسال تیں پڄ تیں اوں سکینہ دو ݙٹھا تیں اوندے اکھیں دی نمراس گھن تیں چندر کجھ دیر بلوچستان دے پہاڑیں تیں مسمیا کھڑا رہے آندے پوہ وچ امجد چھٹی آوݨا ہئی تیں اوندی ماء سکینہ دا ہتھ منگݨا ہئی اچݨ چیتی سکینہ دے پیو اوندا سنجوک احد نال کر ݙتا تیں اڄ توں چار ݙیہاں باد خمیس دی سنج اوندی جنج ہئی او ٻہوں دیر توں چپ چپاتی اپݨی چنی دے پاند نال کجھ سنیہے گھٹ گھٹ تیں ٻدھیدی ٻیٹھی ہئی چپ وی قدرت دا اݨ گجھا راز اے ایندے پلو وچ سنیہے تیں خواب ہکی ڳنڈھ وچ ہوند یں ہویں وی ہک ݙوجھے توں اݨ ڄاݨ ہوندن
آوݨ آلیاں شاماں وستی تیں کھلدیاں کھیݙدیاں آیاں دول دی تال تیں جھمر تاڑی کھیݙدیاں سنویاں ستریاں تریمتیں شگن کریندیاں ریہاں خمیس دی شام ڳوڑھی تھئی تاں ہر پاسے چپ لہہ پئی مسیت دے سڄی پاسو آلے تریجھے گھر دی سنڄ چھت کوں چندر کجھ دیر تر تر ݙیدا ریہا
سکینہ احد نال لہور آڳئی احد پہلے توں ہک چوٻارا جیندے وچ ݙو کمرے برامدا تیں ہک چھوٹا جیھاں کچن ہئی کراٖئے تیں گھن گدا ہئی
چھٹی دے ݙیہہ احد سکینہ کون شہر دی سیر کراوݨ گھن ویندا ہئی سکینہ کوں ایں شہر دی ہر شۓ اوپری اوپری لڳدی ہئی رات کوں احد دے ضرورتیں کوں اسودہ کر تیں او ٻہوں دیر ڄاڳدی رہندی ہئی کئی واری ٻہر نکل تیں چندر ݙیکھݨ دا ا ہر کریندی ہئی پر چندر اوپرا اوپرا لڳدا ہئی تیں او سمجھ ناں سڳدی ہئی جو وستی تیں شہر دے چندر وکھرے وکھرے کیوں ہن اونکوں شہر دے وݨ تیں پکھی وی اپݨے سوہیں ناں لڳدے ہن
وقت ہولیں ہولیں اڳوہاں ٹردا ریہا تیں اوندے من وچ نقش بݨدے وڳڑدے رہے او ݙو دھیریں دی ماء بݨ ڳئی احد نوکری دے نال نال وپار وی شروع کر ݙتا او دیر نال گھر آندا ہئی وستی نال تاں اوں شادی دے باد کوئی سانگا ناں رکھیا ہا ھݨ ہولیں ہولیں سکینہ توں وی پرٰیں تھی ڳیا ہفتے وچ ہک ݙو راتیں گھر وی ناں آندا ہا او راتیں سکینہ اوکھیں لنگھیندی ہئی ہولے جہیں کھسکار تیں او ندا وجود کنب ویندا ہئی فجر دی بانگ سݨ تیں کجھ سکھ دا ساھ گھندی ہئی احد سکینہ دے پچھݨ تیں ٻس ایہو ولدا ݙیندا ہا جووپار سانگے اونکوں شہر توں ٻہر ونجݨا پوندے
اوندیاں دھیریں سعدیہ تیں زہرا سکول ونجݨ ڄوڳیاں تھی ڳیاں انہاں کوں سکول بھیج تیں او ودھیک کلہی تھی ویندی ہئی گھر دے کم کار آخر بندے کوں کتلا ردھا سڳدن او ساراوقت اپݨی ذات وچ گم رہندی ہئی ہک مونجھ تیں نمراس اوندےچہرے تیں سنجاپوں لڳدی ہئی تراے ݙیہہ ٻہر گزارݨ دے باد احد گھرآیا تیں سکینہ اونکوں صدیں دی بیمار لڳی اوں دل رکھݨ سانگے سکینہ کوں تسلی ݙتی تیں آکھیا ایں شہر وچ پیسےمتوں جیوݨ اوکھا ہے تیں میکوں پیسے بݨاوݨ سانگے ݙیہہ رات کم کرݨا پوندے سکینہ کون اچݨ چیتی وستی دا کال یاد آیا تیں اوندیاں اکھیں سم آیاں پر او نہ چاہندی ہئی جو احد کوں کوئی شک پووے او اٹھ تیں ٻہر لڳی ڳئی کجھ دیر او ں چھتے شور وچ لکیے شہر دی کنسو گھنݨ دا اہر کیتا پر او اپݨے اندر دی ہک سنجاپوں کؤ ک توں ودھ کجھ نہ سݨ سڳی ہمیش وانگوں او کوک اوندیں اکھیں توں سم پئی احد دے سݙ تیں اوکھ نال خود کوں سنبھال تیں اندر لڳی ڳئی کجھ دیر احد اونکوں نال ٻلہا تیں اوندو ݙیدا ریہا ول اوںکوں اپݨی لوڑھ سکینہ دی مونجھ توں اتر ݙسی تیں اوندے ہتھ سکینہ دا وجود پھلورݨ لڳ پئےسکینہ بے دلی نال اوندی لوڑھ پوری کیتی او ٻہوں دیر اے سچیندی رہی جو مڑس تن دے سنجوک کوں عورت نال رشتے دی اخیر کیوں سمجھدن تیں اے ڳال پتہ نئیں کݙاں توں اینویں آندی پئی اے سوچیں دی گنجلک تاݨی توں نکل تیں او ݙردیں ݙردیں احد نال الاݨی تھئی تیں ہولیں ہولیں اپݨے کلہیپے دی ڳال ٹور تیں گھر دے نال آلے سکول وچ پڑھاوݨ دی اجازت منگی احد کجھ دیر چپ رہوݨ دے باد راضی تھی ڳیا
سکول دی نوکری سکینہ کوں سالیں دی مونجھ وچار توں کڈھ تیں ہولیں ہولیں شہر دے نیڑے کریندی ڳئی ا و ں ٻہوں مد کلہیپے وچ گزاری ہئی اونکوں لوکیں نال ملݨ الاوݨ چنڳا لڳا اوں اپݨے آپ کوں ول ہک واری جیوݨ دی اکھ نال ݙٹھا شہلا وی اوں سکول وچ پڑھیندی ہئی سوہݨی گلا بی رنگت تٰیں مونڈھیں تیں کھیݙدے وال اونکوں دیوی دا روپ ݙ یندے ہن اوندیاں اکھیں ہمیش حکم ݙیندیاں ہن شہلا سکینہ کوں پہلے ݙیہہ توں ٻہوں چنڳی لڳی تیں تھوڑی مد وچ اوندی سہیلی ٻݨ ڳئی کہیں کہیں ویلھے سکینہ اونکوں اپݨی وستی دی کریہہ تیں کال دا حال وی ݙیندی ہئی شہلا جیڑھی لہو ر دے مڈل کلاس گھر دی ڄم پل ہئی کال کریہہ دی ڳال تاں نہ سمجھ سڳدی ہئی پر کال کریہہ نال سلہڑی موںجھ اونکوں سکینہ دے اکھیں وچ نشابر تھی نظردی ہئی سکینہ دی مونجھ وقت ویہاروں اوندے اندر ریشم دیں گݨج مݨج تیندیں وانگوں تھی ڳئی جیندا کوئی سرا اوندے ہتھ نہ اندا ہئی اوں بے وس تھی گݨج مݨج تندیں کوں سلجھاوݨ دا اہر کرݨ چھوڑ ݙتا
ہک ݙیہہ شہلا دے ول ول آکھݨ تیں اوندے نال ہک کٹھ وچ لڳی ڳئی اوکٹھ شہلا دی وݙی بھیݨ دے گھرہئی جیندی شادی شہر دے ہک وݙے وپاری نال تھئی ہوئی ہئی تیں اوں شادی دے پنج سال پورے تھیوں تیں دعوت ݙتی ہئی سکینہ ایجھیں گھریں دیاں ڳالہیں محض قصیں وچ سݨیا ہن اونکوں اپݨے اکھیں تیں یقین ناں آیا جو لوک ایں خوش وی رہ سڳدن او کجھ دیر تاں اپݨے ݙرتیں حیرت توں مسمی رہی ول ہولیں ہولیں ڈاکتر اویس دے مٹھے لہجے دے اثروچ آندی ڳئی ڈاکٹر اویس ہک سرکاری ہسپتال وچ نوکر ہئی تیں بندے دے روحانی مرضیں کوں جسمانی مرضیں توں ودھیک جاݨدا ہئی اوندیاں ڳالہیں سݨ تیں سکینہ کوں ایں لڳے جینویں اوندے اندر دیاں اݨ ڳجھیاں ڳنڈھیں کھلدیان ویندیاں ہون ڈاکٹر اویس وی سکینہ دے چہرے تیں نشابر مونجھ دی ٻہوں دلداری کریندا ریہا سکینہ گھر ولی تاں خواب وچ ہک منظر ریہا جیندے وچ ڈاکٹر اویس تیں امجد ہک ݙوجھے دا روپ وٹیندے رہے
کجھ ݙیہہ تاں او اپݨے آپ نال بھڑدی رہی ہک ݙیہہ ݙردیں ݙردیں شہلا نال ڈاکٹر اویس دی ڳال کیتی اوں غور نال ݙیکھ تیں آکھیا او وی تیݙا ٻہو ں پچھدے آکھیں تاں اڄ اونکوں مل سڳدے ہیں اوہک ݙو واری شہلا نال اونکوں ملی سانگا ڳوڑھا تھی ڳیا تاں او شہلا کوں ݙسیے بنا ڈاکٹر اویس نال ملݨ پئے ڳئی ہر وار مل تیں ایں لڳدا ہئی جیویں اوں نواں جنم گدا ہووے اویس نال گزریے پل اوندے وجود دے معتبر ہووݨ دی گواہی بݨ تیں اونکوں اوندے ہووݨ دا یقین ݙیندے ہن ہولیں ہولیں اوندے چہرے تیں نشابر مونجھ مکدی ڳئی تیں ہک وکھرا سݨپ آندا ڳیا
٢٨ دسمبر ٢٠٠٦ دی ہک دھندلی شام کوں او ڈاکٹر اویس دی ٻاہیں وچ ڈھل تیں نکھردی پئی ہئی اچݨ چیتی ڈاکٹر اویس اونکوں آکھیا تراے چار ݙیہاں توں تیݙی وستی دا ہک مریض داخل اے تیں اوندی حالت ٹھیک نئیں سکینہ کوں اپݨے اندر کجھ ترٹدا محسوس تھیا تیں اوں مریض کوں ݙیکھݨ دی ضد کیتی اویس اونکوں ہسپتال گھن ڳیا تیں اوں وارڈ دی راھ لا تیں لڳا ڳیا سکینہ ٻݙدے دل نال ہولیں ہولیں ٹردی وارڈ دے اندر پڄی چاچا رحیم بخش ہنجوں نال ݙاڑھی پسای ادھ مویا بھویں تیں ٻیٹھا ہا تیں کجھ مڑس امجد دے منہ تیں چادر سٹیندے پئے ہن
ٻہوں مد تئیں ہسپتال اندے ویندے لوک ہک پچھاواں ٹردا ݙیدے ہن تیں ہر لہندی نماشاں نال شہر دے چھتے شور توں وکھری ہک کوک سݨدے ہن جیڑھی سینکڑاں کوس
پرِ یں ہک مسمی وستی دی نمراس ودھیک کر ݙیندی ہئی