پہ نوک باہندیں نبشتہ کاراں سکین یے

پہ نوک باہندیں نبشتہ کاراں المی اِنت کہ آ وتی ازم ءُ ہُنر ءِ تہا شرّیں وڑے ءَ ایر بہ کپنت۔ پہ اے کار ءَ المی اِنت کہ آ وتی لبزانک ءَ بواننت، آئی ءَ بہ زاننت ءُ نزینک بہ بنت۔
شما گند اِت کہ بازیں نوک باہندیں نبشتہ کار در ملکی نبشتہ کارے ءِ بابت ءَ پمیشکا زانت کہ آیاں ہمے در ملکی نبشتہ کار ءِ نام ٹی وی پروگرامے ءَ یا دگہ دیوانے ءَ اش کُرتگ کہ اودا ہمے نبشتہ کار ءِ بابت ءَ گپ بوتگ ۔
بَلے شما آئی ءَ جُست بہ کن اِت کہ تو اِے نبشتہ کار ءِ کُجام کُجام کتاب ونتگ اَنت؟ اِے پسہ ءَ دات نہ کنت ءُ اجالت بیت، پدا گپ ءَ اینگو آنگو ٹالینیت۔
پرچا کہ آئی ءَ اے نبشتہ کار ءِ ہچ چیز ءِ وانگ ءِ زہمت نہ کرتگ۔ پہ نبیسگ ءَ المی اِنت کہ نبشتہ کار اچ وت ءُ پیسر ءِ نبشتہ کاراں چہ در بہ بارت۔ اگاں نوک باہندیں نبشتہ کار چُش نہ کنت گڑا آ ایوکا دیوالے ءِ تہا بند بیت ءُ سر سر جنت۔
لبزانکی دود ءُ ربیدگ ءَ ابید نبشتہ کاراں اے دگہ روایت ہم زانگی ءُ پہمگی اَنت۔ پہ نبشتہ کاراں المی اِنت کہ آ راجدپتر، سائنس، فلسفہ ءُ نفسیات ءَ بہ واننت۔ زیمل ءُ آرٹ ءِ زانگ ہم المی اِنت۔چیزانی بابت ءَ سرپدی سک باز لوٹیت۔ یک نبشتہ کارے ءِ گورا ہمنچو سرپدی ءُ زانت کہ بہ بیت آئی ءِ نبشتگیں چیز دو ہمنچو جوان ءُ واناک بنت۔
وانگ یک زرمبشتے ءِ وڑا دل ءُ جان ءَ ایر کپیت۔ وانگ یک انچیں چیزے کہ نبشتہ کار ءَ دست ءَ گیپت ءُ دیما بارت۔ وانگ راستی ءُ زیبائی ءِ دراں بوجیت۔
اگاں دگہ گپے بہ کناں گڑا ایش انت کہ پہ نوک باہندیں نبشتہ کاراں المی اِنت کہ مُدام نبیسگ ءِ کوشست بہ کننت۔ آیانی یک روچے ہم بے نبیسگ ءُ بے ساچشت ءِ ساچگ ءَ مہ گوزیت۔ بوت کنت آیاں سوب مندی بہ رسیت، یا پہ آیاں حیالانی نوکیں درے پچ بہ بیت ءُ ہمے کار پدا نبیسگ ءِ سفر ءَ دیما برگ ءِ رژنائیں چراغے بہ بیت۔ بوت کنت آ یک کسہے، آزمانکے نبشتہ بہ کننت، یا چش ہم بیت کہ ہچ نبشتہ کرت مہ کننت۔ بَلے پہ نبشتہ کارے ءَ لازمی اِنت کہ آ ہر روچ نبیسگ ءِ نیّت ءَ بہ نندیت، قلم ءَ چِست بہ کنت، کاگد ءِ سرا چیزے نہ چیزے نبیسگ ءِ کوشست بہ کنت۔۔۔۔ جہد بہ کنت کہ وڑے نہ وڑے ءَ چیزے نہ چیزے نبشتہ بہ کنت۔۔۔۔ ءُ گڈی گپ ایش انت کہ نبشتہ کاراں مزنیں صبر ءُ اوپارے وتی تہا پیدا کنگی اِنت۔ آیاں ہر وہد ءَ ساڑی بُوگی اِنت پرچا کہ کئے زانت، کدی ءُ کُجام وہد ءَ مردم ءَ نبیسگ ءِ اومان بہ بیت۔

(اردو رجانک۔ انور احسن صدیقی)