شاعر:نزیر فیض، فاضل پور
انتخاب رزاق شاہد
"چھوٹا ہِک معصوم بال ایاناں،
دِل بدھ پیو دے نال الانا،
ابا سئیں توں رنج نہ تھیویں،
گال میڈی تے انج نہ تھیویں،
میکوں ہِک وِسواس پیا کھاوے،
مسئلہ میکوں سمجھ نہ آوے،
بھیرو بھین کوں رل مِل ساریں،
گِچھی گْھٹ تے کیوں چا ماریے،
بیٹھی ہوئی او وان بدھیندی،
کہیں دا ہئی او کیا وگڑیندی،
تیکوں حال میں ڈینداں بچڑا،
سچی گالھ ڈسینداں بچڑا،
کہیں کوں ایہو حال نہ ڈسیں،
لج دی گال اے نہ ڈسیں،
گزری رات کوں دھمی ویلھے،
غیر جوان دے نال کھڑی ہئی،
پاتی پیار دھمال کھڑی ہئی،
ابا! خوف خدا توں ڈریں،
کاوڑ نہ کہیں گال تے کریں،
پر تاں پیڑے پْتر وی تیڈے،
ایہو جھاں ہِک جرم کیتا ہا،
پرلی وستی ونج پکڑیا ہا،
در در پگوں رولیاں ہانی،
سوہنیاں دھیریں گھولیاں ہانی،
پْتر توں ساہ چا واریا ہاوی،
اونکوں کیوں نہ ماریا ہاوی.”