بچار محفل ، عجب زیبا، گلستان انت مروچی
کلام وشین کنگ مارا گودوستان انت مروچی
بگلزارِ جمالدینی ، جم انت یاراں گووت یک جاہ
چو پروانہ شمع ءِ کِرا شبستان انت مروچی
مبارک بیت ، ترا واجہ، نود وچارمی سال عمر
ہپی برتھ ڈے ترا ہر کس گوشانان انت مروچی
جیند، دوستین و بالاچ تئی بہ باگاہر سئین دراچ تئی
پددا روکا بگند آچ تئی، تئی نام وش شہ زاگان انت مروچی
شہ سنگتاں برین نامئے ، شہ یاران من گرین جامئے
شمئے مہرنی سراوامئے ،بچارات دل کہ ناچان انت مروچی
مناسک دوست ، تو ئے شیرزاد تئی وشین حبر نایاد
گوشین ہر دو جہان آباد ، شہ دل گپ نی چو پا کان انت مروچی
مری چوں گُل، بہ ہر محفل، مکان داریت تہہِ ہر دل
سموراج انت آہی مشکل شہ مستا، مست پرستان انت مروچی
بہ لاہور انت، مگر بندیک؟ گرفتارِ کجک و بیک
اگر چوش بیت تو بازانٹیک خیال امئے گوآسکاں انت مروچی
سلام شہ من بہ ساجدا ، زہیر، مراد و عابدا
گلین قاری وزاہد ناھداکہ ہر پھل نون بہ پھلدان انت مروچی
اگر سرور بجنت بالان، شہ اکبر گیت جمع حالاں
تہ شیدا وئے شے کئے نالان چہ ءَ جاوید کہ ھندان انت مروچی
عبیدا گِند گو آغا گل سلام شہ من برئے جم کلُ
گلانِ تہا منون بلبل ، منی راچار بہ باگان انت مروچی
سعید و داد وھم مہرا، پچے گومن دیم چیرا
گراِت ناحق کئی بیرا؟ منی دل بہ دودستان انت مروچی
کنیں نصیحت من آزاتا ، صلاحیت است تئی ذاتا
گوں زانتا تو روان باتا کہ شعرا روح، گواوزان انت مروچی
شکیبا ترا کمالے نیست ، کلاماں تئی جمالے نیست
بہ بئے خاموش جلالے نیست ایدا مجلس گومستان انت مروچی۔
