’’ باور کن ، مسز ولیم ھما زال اِنت۔ من سدّکوں کہ ھما اِنت ‘‘۔
کیپٹن ھچکاکاوتی کماشیں سنگت ھیون ءِ جوش ءُ جوزگءَ چہ سریچیں دیم چارِت ، دراجیں گینے کش اِت ءُ گشت۔ آوتی دل ءَ گشگءَ اَت کہ ھیون باھدیں انچو سدّکیں گالوارےءَ گپ مہ کنت۔کیپٹن ھچکاکءِ زندءِ گیشتریں بھر زِرا گوستگ اَت ءُ آ بے بُنیںءُ کسانیں گپّاں ڈالچارکنان اَت۔وھدیکہ آئی سنگت ھیون کہ چیراندریں پولیس ءِ ریٹائرڈ انسپکٹرے اَت،آئی ءِ لیکءَ اے بابتا پھک دگرے اَت ۔ آئی ءِ ھیال اَت کہ تنکہ دروگ بند لوگءَ ءُ سِلّکار بندی جاھ ءَ راھ دیئگ مہ بیت باھدیں مردم گین سارت مہ گیپت۔ ھمے مھکمیں راھبند ءِ سوبا آئی ءِ نوکری ءِ زمانگ ءَ بلابلائیں دُزّ ءُ ڈُنگانی لنگ چرائیءِ نامءَ درھئیتنت۔میتگ ءَ اے گپ پُرُشتگ اَت کہ انسپکٹرھبون ءِ بیمءَ کشئف ءُ گورءِ میتگاں ھم دز ءُ ڈنگانی دَنزھم گندگ نہ بنت۔ ریٹائرمنٹا پد آمیتگءِ کسانکیں لوگے ءَ جہ منند بوتگ اَت۔بلے آئی ءِ ھیال ءُ لیکءَ تُشے ھم بدل نہ بوتگ اَتنت۔ آ دُز ءُ ڈنگانی مرچی ھم ھما ھسابا دُژمن اَت اَنچو کہ وتی نوکری ءِ زمانگءَ بوتگ ۔
’’ یک برے کسےءَ بگندیں، تیوگیں زندگی ءَ بیھالے نہ کنیں‘‘۔ آکپٹن ھچکاک ءَ راگُشگءَ اَت۔’’ ھؤ آ ھما اِنت، اَنچوکہ تو مسز سارا ولیم گشت، آئی ءِ رنگ ءُ دانگءِ بابتا گپ جت، من یکّیں دمانا پجّاآؤرت۔آئی ءِ سرجمیں فائل منا یات اِنت‘‘۔ کیپٹن ھچکاک تکانسُر بوت ءُ وتی جاگہ ءَ گیگ نشت۔ ولیم آئیءِ دیریگیں پجاروکے اَت کہ ھیون گشگءَ اَت کہ آئی ءِ جن یک انچیں زالمیں جنینے کہ مرگ آئیءِ دستءِ دلءَ انت ءُ گردیت۔
’’باریں کئی زمانگی بے پائدگیں کسھاںآرگ ءَ ئے‘‘۔
‘‘ ھشت سال کوھنیں گپّے نہ اِنت‘‘۔ھیونا گشت۔پدا لنکُکے ھساب کتنت ءُ گشتے۔’’سھ ماھ ءُ ھشت سال ساریءِ گپّیں۔ تراوَ انٹونی ءِ کیس شّری ءَ یات اِنت‘‘۔
’’کمو کمو یات اِنت‘‘
’’ آمیدگساسارا شکءِ بنیاتا پہ شرپ یل کتگ اَت۔آئی ءِ مردانٹونی چہ پیشا تریاکی بوتگ‘‘۔
’’تئی دلءَ آمیدگسا جوانیں پیسلہ ئے نہ کتگ؟‘‘۔ کپٹن ھچکاکءَ جست کت‘‘۔
’’ تُشے ھم انّاں۔چوناھاءَ اگں جج ءِ بدلءَ من ببوتین اتوں، منی ہم پیسلہ ھمے بوتگ اَت، بلے گپ ایش انت کہ سارا ءِ ھلاپا کسّءَ گواھی نداتگ اَت، جاورءُ ثبوت پرائی ءَ گیگ اِتنت پمشکہ یلءَ بوت‘‘۔
’’ گڑا ھشت سالءُ سھ ماھءَ پد اے وئیل ءِ بابتا پرچہ جیڑگءَ ئے؟‘‘۔
’’ اَنچو بس منا چیزے یات اَتک، پمشکہ گپ جت‘‘۔
’’بچار ھیون یک جیڑھے کہ کانودءِ متابکءَ ھلاس بوتگ ، آئی کسہ آرگ شّریں گپّے نہ اِنت ۔تو وَ زانئے کہ مسزسارا ولیم پہ شرپ یل کنگ بوتگ ءُ اگںآ کوشے ءِ باوستا آمیدگسا پیش بوت، گڑا من ببیں، تو یا دگہ کسے ، کسّ ءَ را اے ھکّ دیگ نبیت کہ کوھنیں پُتینکاں بہ پٹّیت ءَ آئی ءَ را ھونی ئے بلیکیت ‘‘۔
ھیونا ھچ پسہ ندات۔ اَنچو بُرزا چارگ ءَ اَت ،گشءِ زاناں اُمیتوار اِنت کہ چموداں چہ کسّے بگوشیت کہ ھؤ تئی گپ راست اَنت۔
’’گوستءِ کسّھاں یل کن ،ھیون!۔ کپٹن ھچکاکءَ آ سرپد کت۔سارا بے گناھ اَت ءُ تو وت ھم گشگءَ ئے کہ اگں ججءِ بدلءَ تو ببوتین اَتے ، تئی ھم پیسلہ ھمے بوتگ اَت‘‘۔
’’من نہ گشیں کہ سارا بے گناہے بوتگ، بلکنہ منی ھیال ایش اِنت کہ واکھات ءُ جاورانی ردا ھما پیسلہ کہ ججءَ باھدیں بکوتیں ، آنہیا کت‘‘۔
’’ گڑا ھما گپ بوت ناں‘‘۔
’’ اَنّاں ، اے دو جتائیں گپّ اَنت‘‘۔
’’منا باور نہ کنت کہ انٹونی تریاکی ئے بوتگ ءُ سارا ءَ پرائی تریاک گپتگ ، آؤرتگ ءُ داتگ۔ ءُ پدا یک روچے انٹونیءَ چہ کچّءَ گیش تریاک وارتگ۔ میار کئیگ اِنت؟انٹونی ءِ یا آئیءِ جنءِ۔تریاک وروکءِ یا وارینوکے؟کس ءَ پہ سدّکی گشت نہ کنت۔ہمے گپ انت کہ آمیدگسءَ سارا شک ءِ بنیاتا پہ شرپ یل دات۔من آمیدگسا میاربار کنگ ءَ نھوں۔ کت ئے ھم نہ کنیں، بلے انٹونی ءِ کیسا را بیھال کنگ پمنی جندءِ ساھا نبوتگین ئے‘‘۔
’’نہ بوتگینے یا بوتگینے۔بیھال وَ کنگی اِنت۔کپٹن ھچکاکءَ گشت۔ ’’وار وار یکیں نیمونا کس آمیدگسا لوٹارینگ نبیت‘‘۔
’’بے شک ، بلے اے گپا پراموش مکن کہ تئی سنگت مدام وتی لوگءَ تھر تھرءِ زھرانی تاثیرانی بابتا تجربگ کنت‘‘۔
’آنہی کاروبار ھمیش انت ءُ پریشیءَ آئی ءَ چہ ھکومتا اجازت ھم گپتگ‘‘۔
’’تو گشءِ کہ دوئینانی آروسا شش سال کبل بوتگ ، بلے من شرت جنیگوں کہ ولیم داں روچ مروچی اے گپّا سھی نہ یت کہ نہی جن ءِ سرا کسیّءِ کشگ ءِ الزام جنگ بوتگ‘‘۔
’’باھدہم ھمیش اَت کہ مبوتین‘‘۔
’’ھیوناھچکاکءِ گپ گوش نداشت ءُ گشگ ءَ لگّ اِت۔’’منی کارے انچیں کہ سائنس ءِ وڑا اے کارءِ تھا ھم تجربگ کنگ بیت۔راستی پدر ءُ یکجاھ ءُ مچ کنگ بنت۔ھما چیز کہ آ نپرت، زد ءُ کنت ءِ نام دئیگ بنت، گیچن ءُ یکّر کنگ بنت ءُ اسل دیمءَ آرگ بیت۔سائنسی رھبندااَبید یک تب زانتی راھبندے ھم اَست بلے پرائی ءَ باز وھد پکار اِنتءُ آ سکّ دراج ءُ ھترناک اِنت ۔ گناھگار وتی اوّلی گناہا ھچبر یکیم نہ بیت۔ آنہیا را وھد ءُ موھ بہ رسیت گڑا آدومی گناھہ المءَ کنت۔دومی ءَ پد سھمی ءُ پدا چارمی ءُ اے ھساباگناھانی یک زمزیلے جوڑ بوھان بیت۔ یک ساھتے ءِ واستہ ھیال بکن، یک اَنچیں مردمےءِ بابتا کہ آنہی جن ءِ کشگ ءِ ھچ پدرند نیست بلے آئی ءِ گوست پدّرَ کنت کہ آنہیا باز جن گپتگ ءُ آئی ءِ دُراھیں جن مرتگ اَنت۔ من کانودءِ اِنّاں، راھبندءِ گپا اوں۔بوت کنت کہ آ ھونی ئے مبیت بلے زمزیلءِ کڑی جوڑدیئگ ببنت۔ کڑی بُجڑاَنت ، ثبوت ءِ شوھاز کنگ گرانیں کارے نبیت‘‘۔
’’ اسل گپا بکن ‘‘۔
’’ من ھما نیمگءَ آھگءَ اتوں‘‘۔ھیونا درّائینت۔’’شّری ءَ گوشدار، پیسلہ وَ ھمائیءِ بیت۔ ھمائیءِ سرا کہ پیشا ھم شک کنگ بوتگ۔ھمائی ءَ کہ اوّلی براں گناھے کتگ۔ راستی ءَ بچارءِ آئیءِ گوست زانگ نبیت۔ اگں شک ءِ بنیاتا آیل کنگ ببیت گڑا تئی ھیالءَ کمو وھداں پد آ دومی گناھءَ نہ کنت؟‘‘۔
’’باھدیں بہ کنت‘‘۔
’’ گڑا انگہ تو گشءِ کہ سارا ءِ بابتاگپ جنگ مبیت؟‘‘۔
’’ ھؤ، من سدّکوں کہ آ بے گناھ انت‘‘۔
’’ بلے وتی مردءِ کشگءِ بھتامے سرءَ اِنت‘‘۔
’’ کپٹن ھچکاک ءِ کرا ھاسیں پسہ نیست اَت، گشتے،’’بھتام ءُ یکین ءِ تھا زمین ءُ آزمانءِ تپاوت اِنت‘‘۔
’’ھیونابچکندات۔’’ من ساراءِ گوست ءِ بابتا جست ءُ پد کتگ۔ساراھبدہ سالیگیں جنکے بوتگ ءُ وتی ھم سندیں بچکے ءَ گوں مھرے بوتگ ۔سارا ءِ پِسّوءَ آ بچک دانکے دوست نہ بوتگ ۔ دوئینانی سِست ءُ سیدءِ ھاتراپتی ھکمے داتگ اَت۔یک بیگائے سارا گوں پتاکوھ ءَ شتگ اَت۔کوھ ءِ جُھّلیں کنڈےءَ پتءِ پاد لَگُشت اَت ءُ جھلاد بوتگ اَت۔ آئی ءِ سرتْرھک اَتگ ات ءُ مازھے دراتکگ اِتنت۔
’’ تئی ھیال ءَ ساراءَ وتی پت تیلانک داتگ اَت‘‘۔
’’منی ھیال چی انت چی نہ انت، آئی ءَ بِل، سئیل کن اشی ءَ کہ اے واکھ ءَ یک اناگتیں وئیلے ءِ نام دیگ بوتگ اَت۔ سارا کسا شّریءَ جست ءُ پُرس نہ کت ءُ سالے ءَ پد آئی ءَ گوں وتی دوستدارا آروس کتگ۔سھ سالءَ پد مرد ءُ جن مِڑیتگ انت ءُ مردمارےءَ وارتگ ءُ مُرتگ۔اشی ءِ مرگ ھم یک اناگتیں وئیلے ءِ نام دیگ بوتگ۔ ءُ سھمی اناگتیں وئیل ھمیش اَت کہ انٹونی ءَ گیشیں تریاک وارتگ۔۔۔۔ اناگتیں وئیلانی اے یک کسانکیں زمزیلے ءُ منی ھیال ءَ تنکہ سارا زندگ انت اے زمزیل کشّان دیان بیت ءُ وئیل ماں وئیل ءِ چکّءَ بیت۔
کیپٹن ھچکاکءَ نااُمیتی سر سرینت۔’’ اگں پہ ادارُکی تئی گپ ءِ سرا کمو چار ءُ بیچار کنگ ببیت ہم چشیں ھچّ ثبوتے نہ گواھیت کہ مسز ساراولیم کپُند کنگ ببیت‘‘۔
’’بلے پدماں پدیں اَناگتیں وئیل دارگ بنت‘‘۔ھیونا گشت۔’’ٹریننگ ءَ ہرچ سپاھی ءَ را سوج دئیگ بوتگ کہ آئی ءِ کار ایوک ءَ دُزّءُ ڈُنگ ءُ ناشرکارانی دزگیر کنگ نہ اِنت۔ چرائی ءَ مستریں کار ایش اِنت کہ ناشریانی راھ ءَ ڈنگر بجنت ءُ اَنچیں ساچے ودی بکنت کہ چاگرد ءَ ایمنی ببیت‘‘۔
’’اگں منی گپ ءَ زورءِ گڑا ریٹائرمنتءَ پد، پہ آرامِ دل لوگ ءَ بنند ءُ ناشریاں پہ وتی پُشپداں بل کہ ولگوجے بکن اَنت‘‘۔
’’دُزّ دُزّی ءَ یل کنت بلے لچّیءَ یل کت نہ کنت، ھمے پیمءَ پولیس ءِ سپاھی ئے ریٹائرمنٹاپد ھم ناشّریانی بابتا جیڑگ بند کت نہ کنت ۔ھیون ءُ ولیم کیپٹن ھچکاک ءَ پجاّروک کنائینتگ اتنت۔ اگں پجاروک مبوتین اتنت ھم ھیون ءِ زمہ واری ات کہ ولیم ءَ چہ اناگتیں وئیلءَ بہ رکّینیت کہ سارا ءَ گوں آروس کنگ ءَ پد بوھگی اَت۔
کیپٹن ھچکاک ءِ گورءَ روھگءِ نیام ءَ ھیونا ٹپّال جاھ ءَ سرے جتءُ لھتیں کارڈ ءُ لپاپہ گپت۔آئی ءِ دلءَ اَت کہ دوست ءُ سیاداں ھال اھوالے بکنت ءُ آھاناں وتی نوکیں ڈسءُ نشانا بگوشیتگوں۔کارڈ ءُ لپاپہ گرگ ءَ اَت کہ آئی ءِ چم پارسل ءُ رجسٹری کاؤنٹرا ولیم ءَ کپتنت۔ آئی ءَ را کسانیں پارسلے دستااَت ءُ اوشتاتگ اَت۔
دوئیں دست ءُ دروھ بوتنت۔ولیم ءَ گشت کہ چندے زھراں گوں آھانی ھاسیتاں یک کمپنی ئے ءَ روان کنگ ءَ اتکگ۔ آئی ءَ ھیونا را وتی لوگءَ چائے ورگ ءِ سلاھ جتگ اَت۔کَور چے لوٹیت، دو چمّءِ رُژنائی۔ ھیونا آئی ءِ داوت کبول کتگ اَت۔آئی ءِ نیئت ات کہ سارا ءَ بگندیت ءُ ولیم ءَ را اناگتیں وئیل ءِ بابتا سرپد بکنت۔
ٹپّال جاھءَ بگر داں لوگ ءَ ، ھیون سجھیں راہا ءَ ھاموش اَت، البہ ولیم گپا اَت۔آ ھیونا را وتی اَجبیں کسبءِ باروءَ گشگءَ اَت کہ شُومک ءِ یکّ ءُ ٹکّیں الاجءِ شوھازگءَ مروچاں آ پوٹاشیم سائنائڈ ءِ وڑیں ھترناکیں زھرءِ سرا تجربگ کنگ ءَ اِنت۔لھتیں روچ پیش آئی ءَ وتی انشورنس ھم کنائیتگ کہ اگں تجربگ ءِ سوبا پوٹاشیم سائنائڈچہ ردی ءَ آئی ءِ دپایا پونزءَ بروانت ءُ چریشی ءَ آ بہ مریت گڑاآئی ءِ جنوزام پہ مال ءُ ملک ءَ پریشان مبیت۔
ھیون ءِ پولیسی ششمی سنچءَ جھ جت۔چش مبیت کہ ساراءُ ولیم ءِ شش سالیگیں جن ءُ مردی ھلاس ببیت۔بوت کنت کہ یک روچے پوٹاشیم سائنائڈ ءِ تُشے ولیمءِ پونزءَ بوپتریت ءُ آ بہ مریت۔یک لکّ ڈالر کموکیں زرے نہ اِنت۔
’’ تئی جناانشورنس ءِ وھدا وسوسے درشان کتگ اَت؟‘‘۔
’’آ چو اے دگہ جنینانی وڑءَ وسوسی ئے نہ انت‘‘۔ولیم ءَ ٹھکے داتگ ات۔یک ھسابے ءَ اگں بچارءِ انشورنش ءِ سوج من ا ھمائی ءَ داتگ ، وگہ ناں منی وڑیں سُستیں مردمءَ رااے وڑیں سُد کج اِنت‘‘۔
’’ھیوناھؤ ءَ سرسرینتگ اَت۔شّریں وھدے ءَ آ گوں ولیم ءَ دُچار کپتگ اَت۔ولیم ءَ را چہ اناگتیں وئیلےءَ رکّینگءَ پہ اَلمی بوتگ اَت کہ سارا ءَ را انچیں گمانے بدنت کہ من تئی ارادہ ءَ زانگءَ اوں۔اگں اے بری آئی ءِ مرد اناگتیں وئیلے ءِ آماچ بوت گڑا آ چہ کانودا وتارارکّینت نہ کنت۔
ولیمءِ لوگ ءَ ھیونءِ چمّ انچوکہ مسز ولیم ءَ کپتنت، گشتے، ’’ ھیلو مسز انٹونی۔۔۔۔ منی متلب اِنت مسز ولیم‘‘۔ساراءَ وتی گوستگیں نام اش کت ،کلھے دیمے چو اَلِگدار ازرد گشت بلے چو کہ سکیں ھژاریں زالے اَت،کندِت ءُ زوت زوت گشتے، ’’من ءُ تو پُریں نھ سالاں پد دُچار کپتگیں، تئی منتواروں کہ تو منا پراموش نہ کتگ‘‘۔
ولیم ءَ ھیون ڈائننگ ٹیبل ءَ بُرت ءُ جن ءَ را گشتے، ’’ زوت کن سارا، مارا گرمیں کافی ئے وارین۔ من پہ سھتوکے ءَ لیبا روھگ ءَ اوں، کافی اڑ بیت منا توار کن‘‘۔ چہ ھیونا موکلے گپت ءُ کشءِ کوٹی ءَ پُترت۔
ھیون ولیم ءِ چشیں بدپھریزی ءُ بے سدّیءَ ءَ ابکھ بوت۔باھد انت کہ آ کوٹی ءَ کبل بکنت۔ زھرانی سرءَ تجربگ کنوکءَ پہ دروازگءِ اَنچو پہ دیم یل کنگ دانائی ئے نہ انت۔ ھاس کن پہ ولیمءَ کہ آئی ءِ جن سارا مردین ءِ رد دیگ ءُ آھانی کشگ ءَ زانتکار ءُ کتہ کار اَت۔
’’ چین ءِ وشتامیں کافی ایں، مسٹر ھیون‘‘۔ ساراءَ کافی کرو ءَ مان کت ءُ گشت۔’’ ءُ ما اشیءَ چینیانی وڑءَ وریں، چینی پیالگ ءِ تھا‘‘۔چائی کرو ے اسٹوپ ءِ سرءَ ایر کت، ٹیبل ءِ سرءَ ڈولداریں کسانیں پیالگے ایر کتنت ۔اناگھ ءَ آئی ءَ ھیون ءِ نیمگ ءَ چارت ءُ اَجبیں دابے ءَ بچکندت۔ پدا یک پیالگے چستے کت ءُ دومی پیلاگءِ گومءَ مٹّے کت ءُ بیمناکیں توارے ءَ مرد ءَ را گشتے، ’’تئی اے بدیں آدتا من ءَ پونزءَ رسینتگ۔ تو پدءَ اے پیالگ لیب ءَ بُرتگ اَنت؟‘‘۔
ھیوناگوش رُپتنت۔
’’ منا اپسوزیں، دلءِ بند‘‘۔ کشءِ کوٹی ءَ چہ ولیم ءِ دپ ءِ توار ات۔’’ اسل ءَ پہ تجربگ ءَ اے پیالگ بروبر اَنت۔من ھمے رنگیں پیالگانی آڈرے داتگ ، تنیگہ چہ شھرا نہ یتکگ انت۔ بلکیں داں بیگھءَ سر ببنت‘‘۔
’’تئی اے بدیں آدت من زانیں یک روچے منا یا ترامرگ ءِ ارجان کنت۔ گندءِ باردگءِ تو یک پیالگے ھم لیبا بُرت، من سنگے سرءَ سنگے چیرءَ کئیں دُرستاں پروشیں‘‘۔آئی ءَ ھما رنگیں اجبیں بچکندےءَ گوں ھیون ءِ نیمگ ءَ چارِت ءُ گشت۔
ھیون زھرءَ ترھکگی اَت بلے اوپارے کشّ اَت۔ چونیں چالاکیں جنینے۔ اے مارگ ءَ پد کہ آپجاّرگ بوتگ، یک انچیں اَناگتیں وئیلے ءِ بابتا تیاری کنگ اَت کہ وت ھیون ہم آئی ءِ چم دیستیں گواھ ببیت۔آئی ءِ اَجبیں بچکندیک ھسابے ءَ پہ ھیونا ڈاھے اَت کہ اگں ولیم ءَ چہ مرگ ءِ پنجگاں رکّینت کنءِ بہ رکّین ءُ پیش بدار۔وگہ ناں گڑا تو آمیدگسءَ بگش کہ تو ولیم ءَ ر آئی ءِ ا بے سدّی ءِ سرءَ ھبر داتگ کہ اے پیم تئی جند مریت۔
ھیونا زانت کہ آئی سر گوں یک چالاکیں جنینے ءَ کپتگ۔بلے آچو اے دگراں اَگل ءَ زبھر نہ یت۔اے وَ ھچّے نہ یت، آئی ءَ وڑ وڑیں چالاکیں ناشر دیستگ اَت۔آ پہ گیگ نشت ءُ ساراءِ ڈاھے کبول کت ۔آ ئی ءَ ارادکتگ ات کہ بُرزبالیں اے جِنگُل ءِ بانزلاں بُریت تنکہ باردگہ بال کنگ ءِ ناما مہ گیپت۔
ھیون ءِ دورگندیں چم تچگ ءَ اِتنت۔ساراکہ پیالگاں کافی مانریچگ اَت، دیمے سُھرترّیتگ اَت۔ دستے کمو کمو لرزگ ءَ اِتنت۔ھیونا زانگءَ ات کہ ھونی ھرچوں کہ کتہ کارے ببیت، کسّےءِ کشگءِ ساھتاں دَست ءُ پادے اَلم لرزَنت۔
ساراءَ سھ پیالگاں کافی ماریتک۔ یکّے ھیون ءِ ءُ ُ یکّے وتی دیمءَ ایرے کت۔سیمی ئے یکّرکت ءُ ولیم ئے گوانک جت کہ بیا ءُ گومءَ کافی بور۔’’ شما دوئیں بورے‘‘۔ ولیم ءَ پسّہ گردینت۔’’من دمانے ءَ پیداکوں‘‘۔ساراءَ وتی پیالگ چست کت، ترنپے گُلاٹت ءُ ڈاھی داباھیون ءِ چمّانی تھا چارِت ءُ گشت۔’’اِشی ءِ بُنی آدت اِنت ۔کافی ءَ ھچبر گرماگرم نوارت۔ ھمے کہ سرد بیت یکپّارگی تنگیتے‘‘۔
ھیون پگرانی جُھّلیں زرءَ کپتگ اَت۔آ ئی ءِ واھگ اَت کہ ولیم ءَ چہ یک اناگتیں وئیل ءِ دیمپان بوھگ ءَ ءُ مرگءِ ارجان بوھگ ءَ بہ رکّینیت۔ اناگھءَ آ پاد اتک، ساراءِ دستءِ پیالگے زُرت ءُ ولیم ءِ پیالگءِ جاگہ ءَ ایرے کت ءُ ولیم ءِ پیالگے ساراءِ دست دات ءُ ترندی ءَ گشتے، ’’مرے زندگ بئے کافی بہ تِنگ‘‘۔
ساراءِ دیم سھر ءُ شونز بوت۔ آئی ءِ ابیتکیں چم پیالگءَ سکّ بوتنت۔ ھما پیالگ کہ آئی ءِ مرگءِ گواجار اَت۔ دگراناں اَناگتیں مرگءِ ارجان کنوک مرچی وت اَناتگیں وئیلے ءِ سوبءَ مرگ ءِ ارجان بوھگءَ اَت۔
آستو آستوآئی ءِ دست سُرِتنت۔پیالگے دَپ ءِ نزیکءَ آؤرت بلے پدا یکپارگی بُنا چپَّی ئے کت۔ دراہیں کافی رتکنت۔سارا ءَ دست سراکتنت ، کرشی ءَ تکہ ئے دات ۔
’’ من زانتگ اَت چالاک‘‘۔ سوبینی ءَ شادانیں ھیون کرشیءِ سرءَ نشت ءُ وتی پیالگءَ چہ بلائیں گُلمبے تِنگِتے ءُ گشتے، ’’ من زانتگ اَت چالا۔۔‘۔ گپّے سرجم نہ بوت،پیالگے چہ دستءَ لگوشت ، چمّے ڈنّءَ دَراتکنت ءُ جھلاد بوت۔
سارا گوں شوکیں بچکندےءَ پاداَتک ءُ اوشتات۔ زمینا کپتگیں ھیون ءِ نیمگءَ چارت ءُ گشتے، ’’ بے اَگل،تئی نزّءَ من وتی مردءَ کشیں کہ منا چہ وتی ساہا گیشتر دوستریں؟‘‘۔ لپرزوکیں گالوارےءَ وتی مردے گوانک جت۔ ’’زوت کن بیا، منی ھیال ءَ اَچ مئے ردی ءَ ادا یک اَناگتیں وئیلے ۔۔۔‘‘۔