اَے خدا چی اِنت بگُش اِے دلے گناہ منی
حدا چہ گیش اِنت گشئے زندگی سزا منی
صبر و اوپار باز کُت تئی اُمیتے ساہگا
بار داتگ چوکیا مادنیں آراہ منی
آگہی چو روزہا آسئے پدیانکا برو
چومنا اندیم نہ اِنت چو منا بیگواہ منی
پُل کِشت و آپ دات کئے چو تہنا یل بدنت
ہیلہ کن دیما برو توہنے تنہا منی
کست و کینگ پندلا و ہدئے رپتاریں ہمیش
مارا پہر یزیت و ساٹیت رُستگیں رژنا منی
مَنی تئی کُہنیں سنگتاں چو درآمد زائراں
تو منارا جاہ نیارئے چے کناں پرواہ منی
تئی حنیفئے کسمتا ہچی نہ بج ات تو بزاں
یاد کائینت بے ترا ڑے واہگے ہمراہ منی