فچادر او دیوال ۔۔۔ فہمیدہ ریاض / ڈاکٹر منیر رئیسانی

خواجہ نی پا
دامونا چادر نا انت کروٹ اِی
کنے نی اِتسہ دادِے انتئے
انت کہ داخہ مہربانی
نہ سوگ ٹی اُٹ کہ دادِے پیڑو
او ڈکھ تے تینا نشان ایتو
نہ روگ ٹی اُٹ
کہ دانا سیخا ٹی تینا شرمندئی اے ڈکو
نہ اِی گناہ گار اُٹ نہ مجرم
کہ دانا مونی اِے تینا پیشانی آ خوشکیو
اگہ کنے بے ادب نی پاپیس
اگہ کنے زندے نی کہ بخشس
تو دو تفوک اِی دا عرض کیوہ
کنا خواجہ!
نا جند ناپُر زباد اماڑی نا کنج اسے ٹی تخو کے لاش اس
کہ اُو سڑانے
دالاش نے آن ترس خواہک
خواجہ داخس نی کرجُوانی
داموناچادر کنے تفہ نی
دامونا چادر تو تینا ماڑی نا بے کفن لاش اِے ڈکھ اِلے
گند اخس کرینے دالاش
کوچہ کوچہ ٹی ٹاپر ینگگ گند دانا
گلی گلی آ خلیک کاٹم
دانا چیہا نٹ تے ذرس بن
عجب دا شِکل آتے جوڑ کیرہ
کہ لغڑ اُو چادر آتہ تہٹی
دا دیر و ؟ نے تو خبر مروئے
خواجہ !نی تو درست کروس تا
درست آنن دا حلال اسور
صحت تون درپدر دامسور
داتوچنکہ مَسن کو خواجہ
دافتہ کاٹم تیا تخاس دُوئے نی کہ خواجہ
تو ھُر چنکی نادا دِتر تیان
پیہن آریش
اخہ درخیسنی اِے ھرفے
خواجہ نا پُر ذباد اماڑی ٹی
زند ہو غانے دا دِترتے
دالاش کہ داخہ در سَڑانے
نے اُودِے ڈکہ
داسہ کُٹف نی دا تماشہ
داموناچادر
کنے تو اف نے ارے ضرورت
تنیا اِی دا ڈغار آ افٹ نشانِ شہوت
زندنا ہر کسر آچلکک کنا ذہانت
ڈغارے اینو کرینے ذیبا کنا دامحنت
دا چار دیوالی او داچادر
سڑوکالاش اِے مرے مبارک
پوسکناوخت نا دا بندغ
کنتو سنگت ادیر داسہ
داک کَٹانو سنگتی اَو کنا یقین ئے