غزل ۔۔۔ مندوست بگٹی

دڑد دور بنت ، دور کھنت انت، دل دوریں دڑداں ہند دیئنت
دوریں دلاں دڑد سوہوانت کھوہیں دلاں دڑد نونت
دڑد مول و تولاش گران ثنت ، سِنگاں شہ گران و بھایاں مزن
دٹ سِنجذانی دیروا شہ بے قیمتا من زُڑتغ انت
من او ڈھرا سوذاگرانت، گوں لکھ و سذاں بھائی نونت
جکھنت دلانی نیامغا، نادیثغیں شڑطاں جن انت
شڑطا من جُفت و تھا ء بی، یک پلوا عشق ہا ء بی
دل رَؤ گوں دڑدا بھاء بی ، بس دڑدو دل دو سنگتنت
نی، دڑدا دلار پُھل کِشتغ انت، پُھلا نش کُنٹھغ رُستغنت
ہماں کُھنٹغ دلارا گوئستغ انت ، نی گوئستغ انت تہ جِی گوئستغ انت
ساقی تہ وھشان ء دئینت ، وھشاں شہ زھرئے مِلثغ انت
زہر زانت و من زہر نوش کُھذانت ، نی دڑدِ زہریں اربذنت

مہمان من او ساقی ہماں ، دڑد شُر بہو نوش جان مناں
نوشان و دڑداں باز کھناں، چھونا کہ بازاش بازِ بنت
دڑدگھوڑوی شامال کھنت ، شب خون کھنت تہمال کھنت
نئیں پھول کھنت نئیں گال کِھنت ، کڑک انت او پَہلی ء بُھرنت
مندوست گوں دڑداں دست و گُوئر ، من دربدر دڑد دربدر
کسّارنئیں کسّی خبر، چھے بیئغیں چھے بیثغنت

سِنجذ، معنی، زانتکار، کلیں کارئے ماہر
شامال ۔ شف گونغی ہلکاں من رشغ و تہمال کھنغ
۔دست و گوئر۔ دست و گردن