روباہ ۔۔۔ گراز یا ڈیلیڈا / مسرور شاد

مئی ءِ گرم و دراجیں روچ ات انت و انکل ٹامس یک رندے پدا گوستگیں سالانی ۔۔۔۔۔۔ دہ سال ساری ءِ وڑا وتی گس ءِ دیم ءِ پچیں جاگہا نِشت ات۔ آنہی لوغ کوھہ بُن ءِ سیاہیں گسانی رد ءِ گڈی گس ات۔ بہارگاہا چونا وتی دلبریں شررنگی تالان کرت ات۔ آنزوریں پیر مرد کہ وتی سیاہیں کچک وزردیں پشی ءِ نیاما ہا موش ات وتی آتراپ ءِ چیزانی وڑا بے سرو پر گندگ بوت۔
شپا و ختے آئرا کاہ ءِ نرم و لہمیں و شبو ہا ہما ڈگار و چراگجا ہانی یاتاں پرینت کہ اودا زندگی ءِ گیشتری بہرے گوازینت ات۔ وختے ماہ زِر ئے سرا گوں وتی شررنگی آ روچ ءِ دروشما کہ چست بوت ، وختے سلیٹی رنگیں آزمان ءِ چیرا کوہ کہ سیاہ سیاہ گندگ بوت انت ، ہما مزنیں وڈھ و گونڈیں کوہانی رِد کہ آزمانئے راستیں نیمگا گندگ بوت انت۔ آوانی سرا یک دور داتگیں چادرے گمان بوت۔ رژنائی و براھداری آسینگارتگیں اے دمگا ھاسیں وختا آنزوریں پیر مردا کسانی ءِ گونڈ گونڈیں چیزانی باروا پگر کرت۔ پہ درور ’’ لسبے ‘‘ ءِ باروا اے ہما شیطانی کار دارے کہ چراگجاہاں جِن و گیا بانی ہو کانی دروشما دیم دنت و اگہ کدی ماہ کوھہ پُشتا اندر بوتیں گڑا آئی پہ سنجیدگی ہما ہپتیں گو کانی باروا پگر کرت کہ آوان اے زمین شپ ءِ نان ءِ وختا وتی چیریں جاگہے آ پہ بلاہیں ہا موشی یے ایر بارت۔
آنہی گپ بازکم جت۔ یک روچے و ختے آنہی نواسگ پہ آئی شپ بوھگ و وپسگ ءِ حال دئیگا آت گڑا آئی وتی پیرکارا سٹول ءِ سرا انچوش ہاموش و بے سرو پُرا نندوک دیست کہ آئی گشت بلکیں ھذایا وتی مال کرتہ۔ آئی ترسانا شہ نزینک ءِ گِسا وتی ہمساھگیں لینارڈا را توار کرت۔ آدوئیں زال پیر مردارا سرینگ و کمر ہا سر کنگا سوبمند بوتنت ۔ پیر مرد آچ خانہ ءِ دیما غالی ءِ سراتچک بوت۔
تروئی ۔ مارا ڈاکٹر آرگی انت۔ پیرک چومیتے آسرد بوھگا انت۔زانا وتی پیرک دست جنانا گشت۔
مئے ڈاکٹر وَ ادا نہ انت۔ آ پہ گوشانی نادراہیانی باروا گیشتریں زانت و سرپدی ءِ دربرگا دوماہ بیت کہ اٹلی آشتہ ۔ پرچا کہ آنہی خیالا آتراپ ءِ درستیں مردم کرّبوہان انت۔ آوختے مردمانا ڈگاراں پہ اجارہ دئیگ ءِ گپا جنت گڑا۔۔۔۔۔۔گشئے آنہی شہ مردمانی زرّاں نہ گپتغنت۔ ھذا آئرا نیکیں کار ءِ ہاٹیگا بدنت و نوں آ ڈاکٹر ءِ بدلا دگہ چپورت و سبکیں ڈاکٹرے ہمدا انت و آوتا ہسپانیہ ءِ شاہ ءِ درباری طبیب لیکھ ایت۔ باریں ادا بئیت یا نہ۔
تا تو آئرا ادا آھگی انت۔ آ یک نادراہے ءِ گسا روگ و چارگ ءِ دہ لیرا گیپت ۔ زانا گشت و آزال پہ ڈاکٹر ءِ آرگا شت۔
ڈاکٹر ءِ گسا آئی بدلا دگہ ڈاکٹرے ساڑی ات و آاے تیوگیں د مگ ءِ یکیں ڈاکٹرات۔ ڈاکٹر ءِ ابیلی آدرچک و سبزگ سک بازات و انگو ر و تومی ایں ولّ رستگ ات انت اے گِس پہ اے کسانیں کوچگے آ ( کہ اودا شہرے ءِ درستیں جوانی و ھرابی است انت و کشندہ ،شڑطی و کہبگ بزاں ہروڑیں مردم بازات ) جہہ منندیں ڈاکٹرا آرام بکش و پُرتاہیریں گِسے اَت۔
لینا رڈا وختے ڈاکٹر ءِ گِسا سر بوت گڑا آوتی وردن ءِ کمرہ ءِ تہا نندوک و کتابے وانگا انچودلگوش ات کہ لینا رڈا کتا بارا طب ءِ پرارزشیں کتا بے لیکھ اِت۔
اے گپا ساری کہ ڈاکٹر لینا رڈا ءِ آھگا بما ریت ڈاکٹر ءِ دائی آ دو رندا تو ار کرت و گشت کہ اے زال پہ تئی خاطرا آتہ۔ ڈاکٹر ا کتاب ءِ دپ بست و یکدم گوں لینا رڈا سر گپت ۔ آہاموش ات و گوں اے زالا اے جہل و برزیں راہا روان اَت۔
وڈھ ءِ نیاما سر بوھگا ڈاکٹر ءِ چم زال ءِ گس ءِ دریگ ءِ دیم ءِ کوہ ءَِ ٹلاّں کپت انت۔ اے وڑھ ءِ پہکیں و شبوہ ءِ تہا شہ شوانگانی کڈ کاّں آؤ کیں بو ہم ہوار ات اے حالت ءِ تہا یک شررنگی و ملوری یے ہم است ات بلیں انکل ٹامس ءِ گس ءِ دیما کاہانی و شبو گیشترات ۔ ڈاکٹر ا دیوال ءِ نزینکا اوشتاتگیں و چوما ہا براھداریں جنکے دیست ۔آ براھداریں جنک ڈاکٹر ءِ سر بوھگا یکدم کنورجاہا شت موم بتی یے زرت ، آت و وتی پیرک ءِ دیما اوشتات و لینارڈاکش ءِ کمر ہا پہ ڈاکٹرا کرسی یے آرگاشت۔
زانا پدا سر چست کرت و ڈاکٹر ءِ نیمگا چاراِت ۔ڈاکٹرا انچیں مہروانی یے ماراِت کہ تیوگیں زندگی آشمو شگ نہ بیت۔ آئی خیالا آئی ساری آ کدی ہم ایشی وڑیں براھدار و نازرکیں دروشم نہ دیستہ ، پراہیں انیچگ ءِ سرا دلبریں بروان ( کہ یکے شہ دومیا کمیں برزات) سیاہیں تر پوکیں ملگور، لہم و بارگیں زنوک،تنکیں اَنارک کہ آئی گلانی سرا کمیں ساھگ اِش دؤر دات ات، اسپیت و رِدیں دنتان کہ آئی پُرپہریں دیما زورانسری ءِ نشانی ات انت بلیں سیاہیں چمانے ملوری گندگ بوت۔
زانا و ختے ڈاکٹر ءِ دلگوش و چارگ مار اِت گڑا سر یے جہل کرت و پدا کدی چست نہ کرت بلیں آئی پیر کا کہ ڈاکٹر ءِ سوجانی ہچ وڑیں پسویے نہ دات گڑا آئی مدانا گشت۔ ایشرا بیست سال انت کہ کرّانت۔
اف! تو ساری آ پر چا نہ گشت۔ خیر پہ ایشی پادانی شودگا آپ بیار ۔ ایشی پاد سرد بیان انت۔
مگیں پادانی شودگ بدے نہ لگ ایت۔ آئرا ہشت ماہ بیت کہ وتی بوٹے نہ کشتگ ات انت۔ زانا صلاہ گرگ ءِ دابا سوج کرت۔
گڑا تو ایشرا ہمدا یلہ دئیگ لوٹئے؟
دگہ کجا بران یے۔ مدام ہمدا و پسیت ۔
ڈاکٹرا نسخہ نبشتہ کرت ، زانا را دات ،وتی چپ و چاگردے چار اِت و پاد آت۔
آ جاگہ ہونڈے وڑا سیا ہ ات۔ آئی دار ءِ پد یانک ءِ وسیلہا پشتی نیمگا درآت کرت۔ اد ءِ ایریں ہر چیز گریبی ءَ پدر کنگا ات۔ آئی زانارا پہ بلا ہیں بزگی یے چاراِت۔ آ انچو لا گرو اسپیت ات کہ آئرا ہونڈے دپا رستگیں اسپیتیں سوسن گیر آت۔
ڈاکٹرا پدا سرجہل کرت و گشت۔ اے کماشارا وردن ءِ زلورت انت و ترا ہم شریں وراک نہ رسیت شمارا ہر دوئیناں جوانیں و بازیں وراک لوٹیت۔ اگہ تو ۔۔۔۔۔۔
آیکدم سر پد بوت و گشتے ’’ جی ماہر چی کرت کنیں زانا انچو پہ تژن گشت کہ ڈاکٹر رہا دگ بوت۔
ڈاکٹر شہ ہمے وڈھ ءِ برزوجہل و پرشت و پروشیں راہا پدی گِسا آت ماہا جوہان کرت ات و انگور ءِ ولّ شہ ترنجا بارات انت و آوانی و شبو خمار بکش ات۔ آئی پیریں دائی درازگ ءِ نزنیکا او شتوک ات۔ آئی ھیالاں زانا ءِ براھدار و اجبیں اثرانی واھندیں دروشم نکش ات۔
تو انکل ٹامس اچیٹو زانئے ؟ آئی شہ وتی دائی آسوج کرت۔
اچیٹو ہا ندا نا کئے نزانت۔ آتا منی د مگ نورو آزانگ و پجاہ آرگ بنت ۔ بازیں وانند ہیں مردمے گوں زانا آروس کنگ لوٹیت۔
جی ۔ ہؤ ۔ آ باز براھدارانت ۔ من آئرا ساری آنہ دیستہ آڈناّ درنیئت ۔ شہ نورو آ ہم مردم پہ آئی یک نگاہے چارگ ءِ خاطرا کاینت و شہ آئی گِس ءِ نزینکا گوزنت۔
مگیں ہلک ءِ جار چینا آئی براھدار ی و شر رنگی ءِ جار پرینتہ۔
نامنی لاڑک ۔ اسل گپ ایش انت کہ ہما پیرک انچو سیروازگا رانت کہ آئرا وتی میراث و مالانی اندازہ ہم نہ انت ہسپانیہ ءِ کسا سا آئرا ڈگا ر است۔ مردمانی گشگ انت کہ گوں اے پیرکا بیست ہزار اسکوڈی اٹلی ءِ کہنیں زمانگ ءِ سکہ کہ 97 امریکی سینٹس ءِ برابرانت ) است و جاگہے کنڈا نت و یکیں زانا ہما جاگہا زانت ۔ پمے خاطرا آگوں ڈون جواشینو ہم آروس نکنت پرچا کہ آگوں حاکماں ھساب بیت بلیں ازگار نہ انت۔
گڑا اے مال و دولت شہ کجا آت؟
اے دنیا ءَ چیز شہ کجا کا ینت مردمانی گشگ انت ( من شہ وتا گشت نہ کنیں ) کہنیں و جوانیں زمانگا فوج ءِ سپاہی اینکہ تیز نہ ات انت چو کہ مروچی ایں سلاہ بندیں سوار انت گڑا آ و ختا شوانگاں برترگ ءِ وختا کسے آ حرو د ءِ پیلکے گسا آورت وکسے آتلاہ ءِ سکہ یانگرہ ءِ رزان ۔۔۔۔۔۔
پیریں دائی آ اے چیزانا انچو جوڑ ینت گشئے آکہنیں کسہے جوڑینگا انت و ڈاکٹر اشکنگا انت و گس ءِ تہا انگو رءِ ولّ چو سُہر ءِ دارے آ تالان بوہان ات ۔ گڑا ڈاکٹر زانا ءِ بچکند و ’’ ماہر چی کرت کنیں‘‘ ءِ لبزا سر پد بوت۔
آوانی گس ءِ روگ ءِ ایدگہ روچا ڈاکٹر دوارگ ہمودا شت۔ پیر مردغالی ءِ سرا نشت ات و ڈبل روٹی آلہم لہم و پہ تاہیر سردیں آپ ءِ تہا میسینگ و ورگا ات ۔ آئی یک نیمگے کچک و دومی نیمگا پشی و پت ات۔ شہ دروازگا روچ ءِ برانز تہا آت انت و مئی ءِ ماہ ءِ وشیں گواتا شہ پیرمرد ءِ کمر ہا آؤکیں سل ءِ بو کم کرت ات۔
ایشی تب چون انت ؟
جوان انت ۔ تو چاراتے کنئے ۔ زانا گوں تژن ہواریں گالوارے آپسو دات۔
چی ۔ من چار ینے ۔ انکل ٹامس تئی عمر چنکس انت ۔ انکل ٹامس پسو آوتی پشکپتگیں لہتیں سیاہیں دنتاناں نشان دئیا نا گشت۔ جی من اے وڑ کرت کنیں۔
زانا یکدم گشت ’’ ایشی گشت بلکیں تو جایگ ءِ باروا گشگائے ‘‘ پدا وتی پیرک ءِ دیما سرے جہل کرت پہ لنککاں اشارہے کرت۔ اے وڑ مگیں نا ؟
’’ جی ہؤد نو د سال ۔ اللہ منا سلامت کنت ‘‘۔
باز وش منی ھیالا تو تا صد سال یا بلکیں گیشتر زندگ بئے و زانا تو گوں ایشی ایوکا ادا جہہ منندے !
زانا سرجمی آگشت کہ آئی آدگہ سیال و آزیز ، تروو نا کو ، ناکوزھگ پیریں و کسانیں چون مرت انت ۔ آمرگ ءِ باروا انچو پہ سادگی و ارزانی گپا ات گشئے اے بے ارز شت و کسانیں گپے ۔ پدا ڈاکٹرا دلگوش گوں پیر مردا کرت و ترندیں گالوارے آگشت ۔ واجہ زندگی ءِ تہا کمیں بدلی بیار ۔ ساپ وسلہ بہ بئے۔ گوشت بور و جوانیں ترند اپ وزانا را ہم زندگی ءِ مزہ گرگ ءِ موہ بدئے۔
آکدین پدی کئیت
پیر مردا پسو آگشت
’’ کئے ‘‘؟
اف ! اسل گپ ایش انت کہ پیرک ہما ڈاکٹر صاحب کہ اے د مگ ءِ بنکی ڈاکٹر انت پہ ہمائی وداری انت کہ پد ی بئیت و آئیگوشاں دارو درمان بکنت زانا پسو دات۔
بزاں مئے ڈاکٹر صاحب بازنا مدار انت ادا ۔ باز وش! پیر مرد ہرچیز ا وتی ھسابا سر پد بوت۔ آئی وتی درتگیں کوٹ ءِ بے کچ خازگیں استونک گپت و گشت ۔ خازگ اے دودے جوڑ بوتہ۔ سیر وازگاریں مردمانا وتی دولت پیشدارگ ءِ زلورت نہ انت۔ ہکیکتا اے ہلکا ڈاکٹر ا ہما مردمانا کہ ساپ و سلہ دیستہ۔ آگریب ات انت۔ سیروازگاریں مردم وتی پچ و پوشاک ءِ خازگ ولیگاراں دلگوش نہ دئینت بلکیں آ ہمے وڑا وش انت ۔ آئی یک روچے لینا رڈ ارا دیست کہ مولدانی وڑیں پچے گورا ات و آئی ابیلی آوداری ات بل کہ آسیر وازگاریں زالے و چِل و سئے سال ءِ عمرا گوں بیست سالگیں شررنگیں ورنائے آ آرو سے کرتہ۔
’’ سہب وش بات ڈاکٹر صاحب! منا پر تو کارے است منی لوگو اجہ جیکو فوج ءِ نوکری ءِ سببا دگہ شہرے آ انت و نوں میش چین ءِ روچ ( ربیدگی روچ) نزینک انت من لوٹین کہ آموکل کنت و بیئت ۔ شاہی دربارا تئی درستی ایں کسّے است کہ نا؟
’’ نا بانک ! کسمتا ہچ نا ‘‘
من وتی بنکی ڈاکٹرا را گشتہ کہ ہر کدیں روم شتئے گڑا ہمے کار ءِ خیالا بہ بئے۔ آئی گوں من کؤل ہم کرت بلیں آپدا شموشنیت یے منی لوگواجہ جیکو یک براھداریں ورنا ہے و چو بینگا وش انت ( من اے خاطرا پہر نہ بندین کہ من آئی زال ان) آئی بالا دو یک نگاہے چارگ ہر چیزا پچ گپت کنت۔
آئی اے ہاسیں گپ ءِ وختا وتی جلک ءِ لٹ سرینت ڈاکٹر ا بچکند اِت و ہچ نہ گشت۔
بانک اے دنیا ءِ تہا وتی دوستیں چیز ءِ حاصل کنگا تہنا نگاہے چارگ و رعب بس نہ انت۔
پدا ڈاکٹر پدی وتی گسا شت۔ و آئرازانا و گوستگیں زمانگانی بازیں چیزے گیر آہگا ات۔ آپگر کنگا ات کہ ورنائی آمن ہم براھدار و دلکش اتوں بلیں نوں ہچ نیست نہ گوں آئی وشی و دولت است و نہ مہر و محبت۔ اے گپ ہم راستے کہ پہ اے چیزاں آئی کوشست ہم نہ کرت بلکیں آ اے چیزانی نا گتہ دست کپگا وداری ات و مدام پہ راھچاری وخت ہاکان بوہان ات۔ بلیں گوستگیں لہتیں سالانی تہا آ اجیبیں خیالانی آماچ ات۔ آئی وتی میراث بہا کرت و وشی ، دولت و مہر ءِ شوہازا درآت۔ یکروچے آئی کیسگ ہورک بوت انت وائی مار اِت کہ اے چیز پہ بہا گپت نہ بنت گڑا پدی وتی لہتیں نادرا ہانی گورا آت۔ گوں ہما واں ہندگ و مسکرایے کرت، بے مکسدیں سئیل و سوا دے کرت و زرد پوشیں فرانسیسی ناولے ونت۔
دومی نیمگا لینا رڈا اے گپ ءِ منوگرات کہ بالا د ءِ براھداری وڈولداریں چم ہر چیز اپہ ارزانی پچ گرانت۔ آئی حیالا پیر مردءِ تب وَ جوان انت و ڈاکٹر انگہ آوانی گِسا رؤت بلکیں پہ زانا ھدوک انت۔ آئی زانا رایکر ندے سوج کرت۔ مگیں تو اے ڈاکٹرا نہ گشئے ہر مردم پہ میشانی چینا تیار بیت بلیں منا اے کار پہ حقی کنائینگی نہ انت۔ اے ڈاکٹر ترا پہ ھدوناکی چار ایت اگہ تو ایشرا پہ جیکو ءِ موکل ءِ خاطرا بہ گشئے ترا کدی ہم نا نکنت۔
زانا کؤل نہ کرت۔ لہتیں روچا پد کہ ساپیں آزمان، گرمیں گوات و درپشناکیں گرمی آکہ بے پایا نیں ملوری یے شنگینت تہ ڈاکٹر انکل ٹامس ءِ گسا شت و گس ءِ دیم ءِ کرسی ءِ سرا نِشت گڑا زانا گوں آئی مسکراکرت ۔ لہتیں نا دراہیانی باروا او )( درمانانی تہا کار مرز بوتگیں ) زہر ءِ جوڑ کنگ ءِ باروا سوجے کر۔ آئی پہ تاہیر ے دگہ بازیں چیزانی باروا گپ جت بلیں وتی ہمساہگ ءِ گپ ڈاکٹرا ارانہ گشت۔
لینا رڈا ہم کدی کدی زانا و ڈاکٹرءِ دیوانا ہوار بوت بلیں ڈاکٹرا وش نہ بوت پرچا کہ آئی گوں زانا ایوکی آ مجلس کنگ لوٹ اِت و آئرا انکل ٹامس ءِ واب کپگ ءِ ہم سِتک ات ۔ پرچا کہ شپ ءِ گوات پہ کرّیں مردما تاوان ات ۔ لینارڈایکیں میش چین ءِ گم ءَ بے تاہیرات۔
آئی ڈاکٹرا را گشت۔ واجہ کمیں آؤ کیں وشی و ربیدگی روچانی نیمگا بچار اگہ جیکو بیئت من تراسین۔میکلے(Scan Michele) وسین کونسٹینٹو ءِ مہمانی آ ترا الّم لوٹیں۔ آئی ابیداے ربیدگی روچ و مہمانی پہ منی ورگا کاینت۔
بانک ! تو مگیں ہکیکتے زانئے ؟ آ جیکو رایک وڑے موکل دینت کہ اگہ تو نا دراہ بہ بئے بلیں تو پہک جان سلامت و وشئے ۔ پدا آزلا پریات کنگ بندات کرت کہ شہ ہما کہ جیکو شتہ منی تیوگیں بدن درد کنت و نوں کہ میش چین انت سوز مان گنتر بوھان انت۔ پہ ڈاکٹر ءِ منینگ ءِ خاطرانپا دانی سرا تچک بوت۔ ڈاکٹرا چار اِت ۔ سرٹیفکیٹ یے و لہتیں درمان ہم نبشتہ کرت دات ۔ زانا ہمے زال ءِ نزینکا او شتات و لالٹین ءِ رژنائی آدرمان کش ات انت و لہم لہما گشت۔
اے زہر نہ اَنت ۔ مگیں ہمے وڑانت ؟
پدا گس ءِ دیما شت ۔ ڈاکٹر ہمو دا رنگ کرتگیں کرسی ءِ سرا نِشت ات۔ جون ءِ ماہ ءِ بنداتی گرم و وشبو آتار و مہر و شیر کنیں یا تاں چکاریں شامے ات و اے تہل ووشیں یات ڈاکٹر ءِ گوست ءِ باروا ات انت۔ انچوش کہ اے نیم تہاریں وڈھ آیک تہل ووشیں بو یے تالان ات کہ آ جنسِ کنیر ئیگ ات۔ آئی وتی کرسی دیمی کرت و شہ زانا نزینک بوت۔ پدا آوانی پیشی مجلس بندات بوت ۔ شوانگے پیشی وڑا سہ انکل ٹامس ءِ گس ءِ دیما گوست بلیں آئی گس ءِ تہا ڈاکٹر ءِ گندگا حیران نہ بوت ۔ نوں ہر کسازانت کہ ڈاکٹر مدام پہ زانا ءِ چار گاکئیت۔
زانا ہم آئرا زوریت اگاں نہ گڑا آئرا وتی نزینکا نہ اِشتے بلیں دوئیناں مدام پاکیں گپ جت۔ گیشتر پسل، تہلگ و درمانانی بنگپا تران اِش کرت۔
جِنس کنیر ؟ نا اے زہرے نہ انت بلیں شوکران زہرے مگیں تو زانئے اے گندگا چون انت؟
جی ۔ کئے نزانت۔
زہر خندکی ہم گش انتے۔ مردمارا کندین ایت و کشیت۔۔۔۔۔۔ چو کہ تو۔
جوان ڈاکٹر صاحب منی باسکایلہ دئے۔ منا لینار ڈا ءِ وڑا تپے نہ کرتہ۔
’’ تپ منا بِرانت زانا ‘‘
گڑا کمیں کونیں بور ۔ یا اے ہم زہرے ؟
مروچی پر چا تو زہر ءِ باروا گپ کنگائے ۔ کسے را کشگ ءِ نیت نہ دارئے ؟اگہ ہمے وڑانت گڑا بگش من تئی خاطرا آئرا کشین ۔۔۔۔۔۔ بلیں۔۔۔۔۔۔؟
بلیں۔۔۔۔۔۔؟
بلیں۔۔۔۔۔۔
آئی دوارگ زانا ءِ باسک گپت و زانا ہم مکن نہ کرت۔ چاریں نیمگاں تہاری ات و کسے آہم آوانا دیست نہ کرت۔
جی ! منا پہ روباہ ءِ خاطرا کمیں زہر لوٹیت۔
چے ۔۔۔۔۔۔ آ انچو نزینک کئیت؟
ہؤ کئیت نوں منی دستا یلہ دئے ۔ زانا ڈاکٹر ارا پہ زہر ناکی گشت ووتی دست ہلاس کرت بلیں ڈاکٹرا آئی دوہمی دست انچو مُھر مُھر گپت ۔ گشئے دزّے۔
زانا منا یک چکے ( بوسگے ) بدئے ۔ بَس یکے۔
توشہ اِدا شت و کٹینکا چک کرت کنئے بلیں۔۔۔۔۔۔ جوان انت اگہ تو پمن زہر بیارئے گڑا ۔۔۔۔۔۔ آروباہ کئیت و مئے نوک زنکیں میشانی گورگاں بارت۔
وختے ڈاکٹر ءِ سرٹیفیکیٹ ءَ اریا جیکو ءِ موکل ءِ دز بندی دیم دئیگ بوت گڑا لینارڈا وتی کاراں گلائیش بوت۔ آئی اے گپ زانت کہ ڈاکٹر نوں پہ اے جنکا ھدوک انت کہ روچ ءِ دورندا انکل ٹامس ءِ گِسا کئیت و اے میتگ ءِ ڈاکٹر ءِ پدی آھگا ساری انکل ٹامس ءِ کریّ ءِ دارودرمان کنگ ءِ بٹاک جنت ۔ زانا گشئے بے تاہیر ات و کدی گوں ڈاکٹرا دیم پہ دیم نہ بوت مدام چو گدان ءِ موکو آوتی کمر ہا بند اَت ۔ آ ایو کا یک شمبے آ پہ عبادتا ءِ خاطرا درکات۔ ڈاکٹرا گرجا ءِ نزینکا آئی ودارکرت۔ زال یک یکا گرجا آپترت انت۔ آوانا یک شمبے ءِ پوشاک دوچی ایں جامگ ، سُہر یں رنگءِ جُبّہ کہ آوانی سرا سبزیں رنگ ءِ صلیب نکش ات، گورا ات، دس اش بست ات انت یا زھگ اِش دستا گپت ات انت و پہ عبادتا کات انت۔ وختے یک ہاسیں جاگہے او شتات انت گڑا دیم اِش نورو ءِ ہما کوہ ءِ نیمگا کرت و دعا لوٹ اِت کہ آکوہ ءِ سرا حضرت عیسیٰ ءِ بت جوڑ انت ۔۔۔۔۔۔ روچ ءِ برانزاں آوانی یونانی دروشم درپش ات انت بلیں گنہگاریں ڈاکٹر ا ایوکا زانا چار اِت و مردمانی ھیالا ٹامس اچیٹو ءِ جنکا اے ڈاکٹر ارا ’’ مردم کاہ ‘‘ ءِ تہلگ وارینتہ۔
یکروچے زالانی ہمے وڑیں مچّی ءِ تہا لہتیں مردیں زھگ ہم آھگا ات کہ شہ آواں یکے جیکو ات و موکلا گِسا آت ات۔ آ ہالینی بے مٹ و براھدارات ۔ ریش و بروتے تراشت انت برز بالا دو سبز چمے ات و چمے انچو دلکش ات انت کہ آئی نزینکا گوزوکیں زال پہ ائی چارگ و دلگوش دئیگا مجبور بوت انت و آبے کمار ات ۔ آئی تہا فوج ءِ نوکری آ چیزانی پچگرگ ءِ کمال پیدا کرت ات نہ کہ زالانی ۔ انچو کہ آگِسا آت پہ ڈاکٹر ءِ منت واری آ آئی گِسا شت و میش چین ءِ ربیدگی روچ ءِ مہمانی آدعوتے ہم دات۔ ڈاکٹر اگوں آئی پہکیں اطالوی زبانا گپ کرت و آئی ہم جوان ہمراھداری کرت۔
ڈاکٹرآئرا سوج کرت کہ تو بازین مردمے آرالو ٹگائے ۔ آئی پسو دات جی ہؤالم۔ پرچا کہ منی وڑیں مردمے خاندان باز مزن انت بِل کہ دژمن ہم باز انت بلیں دوست ہم کم نہ انت۔ شہ ایشی ابید من باز رژنائیں پگرے واھنداں پمشکا لینا رڈا ءِ سر ءِ مرد ءِ سیال ہم لوٹ اتگنت ۔ حالانکہ آمنا کشت ہم کننت ۔ اگاں لینارڈا ءِ ساری ءِ سئے مرد بوتین انت من درستینانی سیال لوٹ ات انت۔
تو شر ترین انسانے ئے ۔ شالا پہ مراد و سو بین باتئے من گشت بلکیں ہمسا ھگاں ہم لوٹئے۔
یک سوبمند و چاگردی مردمے جہتا جیکو ءِ تب ہمے وڑات گشئے پہ زانا ڈاکٹر ءِ ھدونا کی آہچ نز انت۔
جی اے گپ راستے کہ ہمساھگ شہ سیالاں دیما ترانت۔ آخرربیدگی روچ آت ۔ لینارڈا ، زانا و آدگہ زال گوک ءِ ہما گاڑی آسوار بوت انت کہ جیکو ہلا ئینت۔
میشانی رمگ چراگجا ہا ات و آمہکمیں گوک گاڑی کہ آئرا دو سیاہیں کائیگرچکگا ات انت۔ برز و جہلیں راہا لوڈو وران ات بلیں ایشی سواریں زال کدی ہم نہ ترس اتنت و زانا ءِ دست زانا نی سرا ایرا تنت و انچو پہ تہمبل نشت ات گشئے کہ وتی کمر ہا آچ خانہ ءِ دیما نشتہ ۔ آزا ہرا ملورات بلیں آئی چماں یک انچیں چیریں درپشے مان ات چو کہ گیا بان ءِ نیاما تر یشکے بہ درپش ایت۔
جیکو باز پہ وشی و مسکراگشت۔ ببکش ہمساھگیں بانک تئی دیم چو مردگے وڑاانت۔آکاینت۔۔۔۔۔۔ کاینت ۔۔۔۔۔۔ آو پادری عبادت ءِ گڈ سرا کاینت۔
زانا گل کن ۔ من یک ترندیں اسپے پادرشپااشکنگا ان کہ آشیطانے وڑا ہمدا پیداک انت۔ پدا دگہ یک زالے آ پہ مسکرا گشت۔
اے کرسی چونین یے او اے زمزیل ءِ نہاد چنکس انت۔ نُہہ(9) ریالی ( ریالی ۔ ہسپانیہ ءِ کہنیں سکہ یے کہ امریکہ ءِ سیزدہ (13 ) سینٹس ءِ برابر انت ) زانا ہمے گپاں زار بوت تراٹا پے بہ کپیت ۔ منا ایوکا بِل ات ۔ اگہ مروچی من آمردم ءِ نیمگا بچاریں تہ منی چم بہ سٹ انت۔
ڈاکٹر و پادری اودا نیمرو چاکمیں ساری سر بوت انت۔ آوانا بیا پہ خیر اِش کرت۔ جیکو ، آئی نوکر وآئی سنگتا شاہ بلوط ءِ درچک ءِ چیرا میشانی چنگ بنا کرت۔ اے کاریک مزنیں سنگے سرا کہ آقربانی ءِ دوار ءِ وڑا گندگ بوت۔ میشانا واپینگ و مُھر مُھر دارانا کنگ بوت ۔ کچک گیا بان ءِ تہا یک و دومی ءِ پدا کپت انت۔ مرگ درچکانی سرا تواراات انت۔ یک پیر مردے کہ آسنجیدگ و نیکراہی مردمے گندگ بوت ۔ پژمے نزآورت انت و پیلکے تہا مان کرت انت۔
وشیں گواتے کشگا ات و درچک گوات ءِ سببا شگون بوت انت واے چارگ اش لوٹ اِت کہ اے مردم میشان گرانت و چون اش کننت۔ یک میشے کہ چنگ بوت و آزات بوت گڑا پژمانی سرا سٹے جت تاکہ وتی پاداں ڈگارا لگا شانا کمیں تاہیر بہ گیپت۔
ڈاکٹرساعتے جوان دست پشتا بست ات و اے ندارگا چارگا ات پدا آہما کڈک ءِ نیمگا شت کہ زال و جیکو ءِ پیریں پس و رگ گرادگا ات انت۔ پرچا کہ آئی وتا پہ ہمے کارا نا مینت ات ۔ کمیں دور در چکے ساھگا پادری و پت ات و پہ لہتیں ہاسیں ورناہاں نانا بوکا سیو ءِ کسہے آرگا ات ناگتہ تب بدل بوت و زانا گوں ڈاکٹر ا مسکراکرت کہ تو ہم کارے بکن و شہ چمگا آپے بیار ۔ ڈاکٹرا گوں زانا مسکرا و مشکولی آپد بالٹی زرت و پہ آپ ءِ آرگا چمگا شت پدا اود ءِ چاگرد عجیب بدل بوت ومردماں کندگا لیٹ لِیٹ وارت۔
پادری ءِ چپ وراستا نشتگیں مردم ڈاکٹر ءِ سرا کندانت و توازہ کننت و ہما پیر مردکہ گوشت گرادگا ات ڈاکٹر ءِ سرا تواز ہ کنانا وتی شستا پہ دومی لنککاں مُٹ کنت۔ زانا دیست کہ ڈاکٹر ءِ وڑیں وانندہیں مردمے سرا توازہ کنگ بوھگا انت۔گڑا آئی درستینا نا بد و رَد کنگ بنا کرت، وتی سرا ءِ دز مال دارانا دیم پہ ڈاکٹر ا تچانا شت و سربوت و بالٹی شہ آئی دستا گپت ۔ دور او شتاتگیں زال پہ دلگوش چار گا ات انت کہ زانا چون ڈاکٹر ءِ پدا روگا انت و ڈاکٹر چمگ ءِ راہا چونیں ترندیں گاماں روگا انت جیکو ءِ پیریں پسا آچ ءِ سراتھک جنگ بنا کرت گشئے کہ آچاکشگ لوٹیت۔
’’ ٹامس اچیٹو ءِ نواسگارا شما دیست۔ آگوں اے مردکا ایوکی لوٹیت اگہ منی جنک بوتیں من ایشی گردنا وتی پادا یرکرت۔
لینا رڈا وتی نا کوارا لہم لہما گشت ۔ ابا جی ۔ بِل کہ آئی ہرچی دل گشیت ہما وڑبکنت۔ آزانت کہ مہرچی اے و اے ترا چون گنوک کنت گشئے کہ کسے دم کرتگیں آپ بوارت۔
ڈاکٹر روچ ءِ درپشا ترپگا ات و زانا آئی پدا چمگ ءِ نیمگا روگا ات۔ چمگ ءِ نزینکا سربوھگا ڈاکٹر ایکرندے پدا زانا را بگل کنگ ءِ جہد کرت ۔ زانا ڈاکٹرارا گوں انچیں نگاہے چار اِت گشئے ملکہ شیبا چارگا انت۔ بلیں آئی ڈاکٹر ارا بیہا روتیلانک دات کہ آبالٹی ءِ آپاں آئی سرا ریچیت ۔ شہ اولی نیادامدامی آ ہمے وڑا ات۔ آئی آئرا وتی ابیلی ءِ سا ھگا نزینک توار کرت و تیلانک دات ، نیم سنجیدگ ، نیم مکرو مدامی یک چیزے لوٹ بس کمیں زہر۔
شرانت زانا! من تراوش کنیں ۔ شپی من شمئے گسا کائین و کسانیں شیشگے ہم کاریں کہ آئی سرا مڈولے عکس انت بلین بچار کہ بندی جاہا سرمہ بئے۔
من ترا گشت نا کہ پہ روباہ ءِ خاطرا ۔۔۔۔۔۔ شرنوں منا بِل ۔ کمیں گوشدار کسے پیداک انت۔
چمگ ءِ نزینکا بوٹگ انچو سرات انت گشئے گیابانی ہوکے آھگا ات۔ شہ ہمودا جیکو درآت۔ آئی دیم ءِ رکب گشت ات۔ اگہ کہ آ اے زاہر کنگا ات کہ اے دوئینانی ادا بوھگ یک مسکرائے۔
اڑے شما ادا ایوکا چے کنگا اِت۔ اے ایوکی ءِ نندونیاد ءِ وخت نہ انت۔ نان و ورگ ءِ وخت انت۔
توگژنگ نئے بلکیں تو ھینارئے پدا پریں بالٹی ہمائی نیمگا تچک کرت و گشت ۔ بزور براھداریں ورنا ۔ کمیں آپ بور ۔۔۔۔۔۔ زانا پہ تژن آئرا گشت۔
بلیں جیکو چمگا بکّو کرت و آپ وارت ۔ نان ءِ درنیا ما ڈاکٹر اکند اِت۔ پادری آ ہم آئی نیمگا نان ءِ ٹکّر چگل دات و ایرا دگپت۔ ڈاکٹر کند گا ات بس کدی کدی آئی دلگوش دگہ نیمگے آہم چپ بوت و نوکیں خیال ہم دلا کات۔ نان ءِ ورگا پد آ ہما کڈک ءِ پشتی نیمگا تلمبی ساھگا شت و پت ۔آئی شہ اودا مردمانا دیست بلیں آوت گندگ نہ بوت۔ آئی تیوگیں دمگ ہاس ہما جاگہ کہ میشاں چنگا ات انت سر سری ندارہ کرت۔پادری وآئی سنگتاں ربیدگی سوت الہان کنگ بنا کرت و زال رِدا نِشت ات و گوشدار گا ات انت۔
کدی کدی سبزیں آزمان ءِ بے پایا نیں شاہیگانی آ تنکّیں اسپیتیں جمبر ءِ وڑا اے ہاموشی سوت و توارانی تہا ٹہکارگ ءِ توار ہم اشکنگ بوت۔ ڈاکٹر ہمدا وپت ات و اسپ ء چرگ ءِ توار و ہما کڈک کہ آئی تہا جیکو پژمانی پیلک ءِ ہالی کنگا کات ہمائی تہا و پتگیں کچک ءِ ہڈانی جایگ ءِ توارا گوشدار گاات۔
وختے کہ سؤتانی دیوان گرم بوت گڑا زانا نا گتہ پاد آت و کڈک ءِ تہا شت ۔ ڈاکٹرا سگار کشانا آئرا و پدا ہما سبزیں دسگ چاراِت کہ آئی سیگار ءِ سرا سک ات۔ پدا یک ہاسیں وڑے کندگ ءِ سببا آئی برزی لنٹ نزّآت و دنتانانی سُہر ءِ پچکے گندگ بوت۔
جیکوک یکر ندے پد اکڈک ءِ تہا پترت و شہ کڈک ءِ درزاں زانا ءِ لہم و پر یات گونگیں توارا شکنگ بوت۔ من سوگند ورین۔۔۔۔۔۔ اگہ من دروگ بندیں گڑا منا کر گز بور انت۔۔۔۔۔۔ ڈاکٹر امنی دست ہم نہ گپت ۔ گوں آئی بچکندگ ءِ سبب چٹ دگرے ۔۔۔۔۔۔ وایشی تہا مئے پائدگ انت ۔۔۔۔۔۔ بلیں اے چکاس ہم ہلّیت و گوزیت۔
جیکو کہ زاہرا پہ پیلک ءِ ہالی کنگا آت ات۔ چٹ ہاموش ات و زانا پہ بے کراری گپا ات وآئی توارا کینگ پدر ات ۔۔۔۔۔۔ من گڑا چون کنیں ۔ مگیں مدام ہمے وڑ تئی کلاگ و ۔۔۔۔۔۔ روباہیں جن ءِ کینگا بہ سچین ۔۔۔۔۔۔ بلیں آئی روچ کم انت ۔۔۔۔۔۔ باز زوت ۔۔۔۔۔۔
جیکو کندات و یکرندے پدا سوتانی الہان ، ٹہکارگ و اسپ ءِ چرگ ءِ توار آت انت۔
اے وختا ڈاکٹر ا ہم کمیں مشکول بوھگ لوٹ اِت۔ آئی سٹے جت و کوکارے بندات کرت۔ بچار ۔ روباہ! روباہ!
ہر دوئیں ھدوناک شہ کڈکا درآت انت و آٹولی آ سوتانی گشگ بس کرت۔ زالاں انچو اینگو آنگو چار اِت و کچکاں و کگے بنا کرت گشئے شہ اودا پہ راستی روبا ہے گوستہ۔