بیگاہے گوں ملا فاضلا ۔۔۔ ذوالفقار علی زلفی

من مدامئے رنگا آروچی ھم ہوٹل کاہا نشتگ و چاہ وران اِت انت…ہوٹل کاہے اصلی نام نزاناں چی انت بلے لیاری ئے ادیب و سیاسی جھدکاراں ایشی نام ہوٹل کاہ کتگ , ہوٹل ئے کشا کاھے دوکان انت , ہوٹل و کاھے دوکان کدی وت ما وت ھمسائیگ بوتگ انت ایشی آ ھم من نزاناں بس ھمائے کہ من لیاری ئے ھلک و دمکاں ترگ و گردگ یات گپتگ اے دویں ھمسائیگ انت…
آ روچی ہم ہوٹلئے تہا باز مردم نیست اَت و ڈنا سڑکئے سرئے ٹیبل ورناھاں چے آباد اِت اَنت…تہا دو زردیں بلب روک اِت اَنت , یک پنکھائے گواتا چے گیشتر توار دیگا ات او لھتیں کماش کنڈے آ نشتگ اِت انت۔۔۔
اے ہوٹل لیاری ئے ادب و سیاستئے بنجاہ اَت۔۔۔بیگل , صبا , آزاد , زیمی , آزگ , فنا , گمنام , ظفر , نقش , پھوال , کریم رئیسئے رنگیں سینئر ادیباں بگر داں ورناھاں ھرکس ادا اتکگ و سرد گرمیں گپ و ترانا بھر ئے زرتگ ۔ہمے وڑ ا سیاستئے مزنیں او کسانیں نام چوشکہ غلام محمد , کامریڈ واحد , یوسف نسکندی , رزاق سربازی , حاجی رزاق , زاھد کرد , خلیل بلوچ , تاج بلوچ او دگہ بازینانی روگ آیگئے ھم اے ٹیبل کرسی شاھد انت۔۔۔
بلوچستان و لیاری ئے نگیگیں جاوراں لہم لہما اے ہوٹل بلوچہ زند ہ پیما مروچاں بے تام و بے رنگ کتگ…
من چاہ وران اتاں او وتی سنگت عبدالرحمان گمنامئے ودار کنگا اتاں…اناگاہ منی گوشاں توارے کپت…
“ابا چاھے وارینے منا؟”…
من سر چست کت چاراں کماش انت , سرا سپیتیں دزمال ئی بستگ , ریش ئی نیم سپیت و نیم سیاہ اَنت , دیم ئی کرچکا پر اَت , پیشانیگ پراہ , لنٹ ھشک و چم ئی رژنا گندگ پیداک اِت اَنت۔۔۔کماش ئے وڑ وپیم لیاری والا نہ اَت…منا بزّگ اتک , من نندگئے اشارہ کت وچاھے آرڈر دات۔۔۔
منی چم ناکوئے سرا سک اِت انت , کماشا سر چست کت , مئے چم چار بوتاں , من بچکندے چگل دات و نرم نرما جست گپت “کماش شما کجے مردمے؟”
ناکوآ پسو نہ دات بلے جکگئے توار ئی کشت۔۔۔
من پدا جست شانک دات۔۔۔
“من وت نزاناں من کجے مردماں ابّا , ماہے بیت من سرگرداناں , ہچ کس منا جاہ نیارایت و نہ منی ناما زانت۔۔۔.منا یک فرشتہ آ گوشتگ اَت بلوچ تئی سک احترام کن اَنت و تئی لوٹوک انت بلے ادا من چاراں ھچ کس منا دپ ئے جست ھم نہ کنت۔۔۔
من الّم بوتاں کہ مرد گنوک انت , منا کسانیا گنوکے آ گَسّ اتگ , روچ مرچی من گنوکا گنداں ترساں۔۔۔.من دیما چے ترس پدر نہ کت او دل ڈڈ کت…وتا دلگوش کنگئے ھاترا موبائل کشت گوں واٹس اپا گلائش بوتاں داں کماش ئے چاہ اتک۔۔۔.
“ابا توہم منا جاہ نیارے؟”…
منی ساہ ڈک اِت۔۔۔تک ایر برت و ترس لرز گوشت “بہ بکش واجہ من ترا نہ دیستگ , شما کئے؟؟؟”۔۔۔
آنہیابزگ بزگا درائینت “من ملا فاضلا ں”۔۔۔پدا جست ئے کت “تو کئے”۔۔۔
منی منی مجگ کمو آرام اَت , من گوں بچکند درائینت “من ملا قاسم آں”۔۔۔
کماشا چاھے کوپ ایر کت , چم ئی نزیک کت انت , گوشے منی دیمہ سرا چیزے شوھاز ا انت پدا چم ئی ارسیگ بوتاں او گریوگی توارا گوشت ئی “منی چک من درد و رنجانی زمینا بے واد و بے آپ و بے وابی گوازینتگ , منا گیشتر درد مہ دے قربانوں , ھچ جاہ پش نہ کپتگ”۔۔۔
اے لبزانی اشکنگا من ھشک و ھینار بوتاں۔۔۔
منی شرمندگی تنیگا برجم اَت کہ گمنام اتک۔۔۔.من سردیں ساھے کشت۔۔۔
گمناما اشارہئے سرا جست کت اے کوھنیں گاڑی ترا گون انت , من شیطانی کت “اڑے گمنام ! اے کماش گوش ایت من ملا فاضل آں”۔۔۔
گمنام و کماش و یک دگری ئے نیمگا چار اِت , پدا گمنامہ دپ چوں ٹھٹھہ ئے ملائیانی کلّوکا پچ بوت۔۔۔”اڑے زلپو ! اے وَ واقعی ملائے رنگ انت”۔۔۔
کماشئے چمانی رژنائی تیز بوت , زوت زوت سر ئی سرینت …”ھو , ھو , من ملا پازل آں , گندے تو جاہ آؤرت , من فاضل آں , فاضل , ملا فاضل”…کماش دارگئے وڑ ا نہ اَت۔۔۔
نی گمنام ات , کماش ات او گرمیں چاہ ات۔۔۔
کماشا دراجیں کسہ کت کہ آ چون و چے پیم کراچی آ اتکگ , واجہ ھدا آ آ یک رندیں پدا پرچا راہ داتگ۔۔۔اے کسہ سک دراج انت , شمے تاما بارت پمشکا اے داستانا یل دے۔۔۔
آھستو آھستو گپ شعر و شاعری ئے سرا اتک۔۔۔دو شاعر کہ یکجاہ بنت گڑا آیاں امریکہ ئے کروز میزائل ھم شاعری ئے بنگپا چے جتا کت نہ کنت گڑا من چے او منی بازار چے۔۔۔
گمنام وتی شعراں ملا آگوشان ات او ملا وتیگاں گمناما , اے نیاما منی بیزاری چوں ادار دوازدہ ئے کانٹا اَت۔۔۔گڈسرا منی اوپار ئے جگر تل تل بوت و من دور کت۔۔۔
“ملا شما نوکیں بلوچی شاعری او وتی عھد ئے شاعری تہا چے فرق گند اِت؟؟” من کماشہ چمّانی تہا چاران جست کت۔۔۔
ملا ئے چمّاں آس گوار اِت…”اے شائری انت , نہ سر پر نہ دمب , کلوئے بٹاٹا , کلوئے چماٹا , چمپل بگر باٹا , پدا بگوش ٹاٹا۔۔۔اے شائری انت ؟؟”…
منا گمنام دویناں سٹ کت۔۔۔
من پدا دل ڈڈ کت “واجہ مئے گورا ورنائیں شاعرانی دراجیں لڑ ھست , باز وشیں شعر گوش انت , تو منی ھیالا بسمل , مومن , قاضی او دگہ نامداریں مردمانی شعر گوش نہ داشتگ اَنت”۔۔۔
ملاآ ٹھکے جت “شپہ کائے گڑا ڈنّئے بتی آ کوش گوں , اے شیئر انت؟؟”
من بش بش وارت “واجہ شمے زمانگا فلسفہ نہ بوتگ تھنا مھرک بوتگ , ھنو فلسفہ جدیدیت , مابعد جدیدیت , ساختیات , پس ساختیاتا بگر بدار ئے وھد انت , اے یک فلسفیانہ شعر انت , سک جھلانکیں شعر انت”…
گمنام بیچارگ تنیگا ھشک اَت۔۔۔
“فلسفہ , چونیں فلسفہ , اے جدت و ساکیت چی اَنت؟” پیر مرد نی کمو نرم اَت۔۔۔
“بچار ! شپ و بتی دو استعارہ انت , شپ بزاں جہالت , بتی ئے بزانت علم انت اے دوینانی نیاما تضاد انت , اے دویں بہ یکجا نہ بنت ۔نی ڈنئے نیمگا بیا , ڈن چی انت ؟ ڈن تئی ذہنا چے در انت بزاں تئی وجود ا چے جتا , آسان زبانااے شاھگانیں کائنات ڈن انت…شاعر گوش ایت اگاں تو جہالتئے راہا روے گڑا کائناتہ علما کوش چیاکہ اے دویں یک دگری آ رد کن اَنت”۔۔۔
ملا ئے ٹیلگ ھنچوش دراتکاں گوشے ھنو نہ ھنو کپ اَنت۔۔۔
منی تہا زانت پیش دارگئے جذبگا جہہ جت۔۔۔”واجہ شما نشتگ عربی , فارسی و بلوچی ھوار کتگ , بلوچی ئے جامگ کشتگ و آئی آ برھنگ کتگ پدا ہم ما ترا “شھلچہ کار” ئے نام داتگ چیاکہ مئے یک گنوکیں کواس و شہ زانت سید ہاشمی آ ترا آزمانا رسینتگ۔۔۔ما دردانگیں سیدا چاریں نہ تو ترا ما اصل شاعر حساب نہ کنیں۔۔۔
ملا ئے چم ارسیگ بوتاں۔۔۔منا کمو بزگ اتک , گمناما ھبر دگہ نیمگے برگئے کوشست کت…”ملا ! سید ھاشمی ئے باروا تئی چے ھیال انت ؟؟”
“سید ھاشمی کئے انت ؟ ھمے کہ دائم ھانل ھانل کنت و وتا شاعر کنت؟” تژن پھک پدر اَت…بلے من ھچ نہ گشت۔۔۔
سھتکے آ پد واجہ پدا شیطان ئے پدگر بوت…”اڑے فلسفہ ! اے شیئر کجام جدت یا سکت انت , جنے تئی ناپگئے چیرا بینگ ءَ بستگ؟”…
گمناما دیم ترّینت بلے من بے لجی ءَ ڈاکٹریٹ کتگ , من ملا ئے چمانی تہا گوں بچکند چارات او پسو دات “کماش ! شمے پگر سک لنش و لیگار انت , من زاناں شما کجا رستگ و اوشتاتگ ات”…
ملا ئے بچکند جْھل تر ا بَز تر بوت…”تو فلسفہ بگوش منا یل دے , ما وا شائر نہ اوں”۔۔۔
“بچار واجہ ! اے شعر مارکسی فلسفہ ئے بنیاتا گوشگ بوتگ۔ مارکسی فلسفہ ئے سرپد کنگ ئے ھنو منی گورا وھد نیست پمشکا شعر ئے سرا گپ کنیں…جنک نزور سمجھگ بیت بلے جنک نزور نہ انت بلکیں آ پہ زور منارینگ بوتگ کہ نزور انت ۔ھمے پیم مزدورہم کمزور زانگ بیت چیا کہ غریب انت…ادا جنے بزاں مزدور…ناپگ کجا بیت لاپ ئے سرا , لاپ ئے سیادی نانئے گوما انت پدا نان گوں کار کنگ یا محنتا گوں بندوک انت۔۔۔بینگ شرکن انت و بازیں نادراھیانی علاج انت بزاں اے مزدور ئے مز انت۔۔۔شاعر مزدور ا گوش ایت اے مزدور تئی کار ئے چیرا مز انت بزاں تئی کار , محنت تئی طاقت انت۔۔۔وتی اے طاقتا کارمرز بکن و بینگا بگر ایشی ئے بزانت ایش انت آشوب بیار۔۔۔”
ملا ئے چم پراہ بوان اتاں چہ ایشی آ پیسر کہ گیشتر پراہ ببنت من گپ چہ ھمدا ھلاس ئے جار جت۔۔۔
آ بلے نی وش پریشان اَت , گیس ھَلّ اتگ اِت اَنت۔۔۔برے یک کوپگ ئی جَھل رؤت برے دومی…برے ریشاں دست جنت برے پاگہ شر کنت منا سک مزہ پیداک ات۔۔۔گمنام چیروکائی کندان اَت…