منی عہدئے غمئے قصہ

دو دانکاں گوں نہ بیت پہمگ
نہ گوں لبزاں کماہگ بیت
منی عہدئے غمئے قصہ
کہ سک دراج اِنت
او دردانی مزن ھورے
زہیر و ترانگ و اشکندی ایں واھگ
دلانی زگریں ھونانی نشاناں او
کپوتی نالگ و کونجانی الہاناں
کجام آبانی ترکیبا بنزّاراں

ادا مہرئے چنال اِش گڈّتگ دیر اِنت
ادا پگرئے سروزئے تار یک یکا
گؤجگ بوت اَنت
ادا ارواہ ئےچیہانٹاں کجا زورے چشیں گون اِنت
سرا زوراں جہانا را
ادا واھگ ھرید اِنت مہرئے سودا اِنت
ادا بیگواہی ئے آسے بلیت ہر دمک و بازارا
ادءَ کُشت اِنت او کوش اِنت
کودکیں زردئے مرادانی
ادا ارواہ لگتمال اِنت

ادا ماں نیم شپاں ابلیس گوں سوداگراں ترّیت
ادا  روچئے تلاہیں برمش بندیگ اَنت
ادا  بام ئے زروکیں کوش ہیسکاریت
ادا بیگاہ لنجءِ پادبرمشءَ ترسءُ لرزیگ اَنت
ادا بنی آدمءِ سسّا ماں ویرانیں لداں
گوں درتگیں جونا
پہ گوناپے زریت شوہاز
ادا دردانی باپار اِنت
ادا ھونئے نہاد چہ آپا ارزان اِنت
ادا لوگا بسوچ کہ پُر ھرید اِنت
آدم ئے اوبادگانی
اے جہان پہ نندگا گران اِنت

منی عہدئے  غمئے قصہ
پہ دو دانکاں نہ بیت سرجم
بچار اے کودکیں زھگا
پہ ارمانے ہمک سہبا
کہ چماں شانک دنت دروازگ ئے  نیما
کہ بلکن پت اناگاہا رسیت لوگا
بچار اے عاجزیں ماتا
کہ نشتگ ماسگاں بندیت شپئے نیما
بچار شاہی تبیں گوارا
کہ براتئے عکسے دستاں سینگا داشتگ
او دگاں زار جنت
اے کہریں نیمروچاں
بچار اے ستکگیں لوگاں
بچار اے پرشتگیں بالادئے
زیمیں اوست و ارماناں
تو بیا سہتے ندارہ کن منی ھلکا
کہ کوراس اِنت
او بے برمش اِنت
ھمک کنڈءَ گشئے ہپتارے
زنڈیں ملکموتی پنجگاں نشتگ

تہاری بس تہاری اِنت
گریبی گژن و  واری نیزگاری
موسمانی تبد آماچیں
منی عہد ئے غم ئے قصہ
پہ ارزانی نہ بیت سرجم
نہ بیت دانکہ منی پگرانی آجوئی
اے جنگجاہ سبز و آباد بات
منی دنیا سلامت بات