بُوہڑ

ڈاکٹر شاھ محمد مری نانویں

ڈاکٹر کاکا !
بَہوں پھیریں تَرسلے وِچوں
وَلدا مُونجھے تھی ویندے ھئیں
جِیویں جو کوئی سَانجھے ڈُکھ ھِن
جِیویں جو کوئی سُکدے رُکھ ھُن
وَل وی دنیا سَاڈے کِیتے
کِھیڈ تَماشا تاں نئیں
اَساں اِینکوں اپݨا جََاݨ کیں
بہوں مُحبتاں نال وسایا اے
بَندے کیتے خُوشیاں والا گاوݨ گایا اے
جَگ دے کیتے امن دا نواں عہد لکھایا اے
جَمل جَہان دی وَسوں کِیتے
اَݨ کُھٹ اَن تے پاݨی مَنگیا اے
جَبر دی چَکی اچ پِسدے لُوکاں کِیتے
چَنگے ڈِیہناں دا خاب وی ڈِٹھے
تَریمت کُیتے پورا جِیوݨ
ٻَالاں کُیتے عِلم دا رَستہ
اِیہو سَاڈے سَانجھے مَنتر
سَارے جَگ کوں جُوڑن والے
جَبر دا جَندرا تَروڑݨ والے
ڈُکھ تے سُکھ دے لَحظیاں وِچوں
ڈر تے بھَئو دے ویلیاں وچوں
ہِکو ہِک خُوشی دی جَھات اے
ایں سَنگت دا بُوہڑ سَلامت